Στέρηση! Μια λέξη μπορεί να χαρακτηρίσει αυτή τη συμπεριφορά, αυτό το φέρσιμο. Αχαριστία με τρόπους επιδεικτικούς και φυσικά που δεν ενδείκνυνται σε όποια περίσταση κι αν αφορούν. Αναπηρία ψυχική που δε λέει να ‘χει μια συγκατάβαση και να αλλάξει τα δεδομένα της, παρά στέκεται και αιμορραγεί τις ψυχές των άλλων, τις υγιείς και γεμάτες καλοσύνη και αγάπη. Βλέπετε δεν έχουν μάθει να παίζουν με τα συναισθήματα των άλλων, ούτε θέλουν και να πληγώνουν άδικα και αναίτια.
Άτομα που αποζητούν την επιβεβαίωση, που νομίζουν πως νιώθουν τον κόσμο να ασχολείται μόνο μαζί τους και να αποτελούν το επίκεντρο του κόσμου. Δυστυχώς τέτοιες συμπεριφορές πάντα θα ναι ελλιπέστατες και ανάπηρες ψυχικά, σ’ ότι κι αν τους δοθεί και με όση μεγαλοπρέπεια του νου, μ’ όση απλοχεριά της σκέψης και αλήθεια της θέλησης του άλλου.
Το να ξέρεις τι έχεις κάνει, τι έχεις προκαλέσει και να ζητάς και τα ρέστα που λένε, θέλει μεγάλο θράσος. Φυσικά μόνο απ’ αυτό διακατέχονται και κυρίως θρασύδειλα άτομα, που υπολογίζουν στον καλοκάγαθο χαρακτήρα του άλλου, καθώς και στην αποδεδειγμένη ως τώρα ευγένεια και αβρότητα των τρόπων του στην επικοινωνία του.
Θέλει όχι κουράγιο, που ίσως νομίζουν οι ίδιοι, αλλά θέλει εκείνο το συναίσθημα που εξολοθρεύει κάθε μας καλό στοιχείο κι επενδύεται ο κακός μας χαρακτήρας. Δεν είναι άλλο, παρά η εκμετάλλευση και η πορνεία της ψυχής, που πιστέψτε με, είναι πιο ρυπαρή και τρισάθλια, από εκείνη της εκπόρνευσης του σώματος!
Άννα Ζανιδάκη