Μετά την κατάνυξη των Άγιων ημερών, επιστρέφω στην καθημερινότητα. Κι αναρωτιέμαι, μήπως είναι η ώρα να γίνουμε λίγο περισσότερο άνθρωποι; Μήπως αυτή τη κάθαρση που μας ανυψώνει, την κουβαλήσουμε μαζί και τον υπόλοιπο χρόνο κάπου εκεί κρυμμένη στο βάθος της ψυχής, ίσως στο πιο αθέατο σημείο;
Δε χρειάζεται διαφήμιση η καλοσύνη, μόνο εκείνο το φτερούγισμα που νιώθω ότι έκανα το σωστό για μένα. Προχωράω παρακάτω, με τη μάχη να υπερπηδήσω τα εμπόδια μπρος μου, μα πόσα τείχη στήνονται πια; Κάθε μέρα, κάθε ώρα, είτε με τη μορφή ενός δικού, είτε μέσω ενός αγνώστου ή μιας είδησης, που θα εγείρει το θυμό, την αγανάκτηση, την αδικία.
“Όλα στο βωμό του θεαθήναι!” σκέφτομαι και συνεχίζω ν’ αναζητώ το φτερούγισμα…
Στέλλα Σωτήρκου
Advertisements