Και να ’μαι ξανά από την αρχή! Σε ένα ταξίδι που βρέθηκα να κάνω σε καινούρια αγκαλιά! Σε ένα νέο κεφάλαιο, σε ένα άγραφο βιβλίο… Πόση μαγεία αλήθεια έχει η ζωή μας! Τη μια στιγμή νομίζεις ότι όλα έχουν τελειώσει για σένα και την άλλη γίνεται το θαύμα και όλα ξεκινάνε πάλι! Σαν κάποιο χέρι να πάτησε μέσα σου το reset και να σου δίνει μια νέα ευκαιρία. Και η μαγεία είναι ότι όσο κι αν το θες και το προσμένεις, μόνο όταν θα είσαι πραγματικά έτοιμος γι’ αυτό θα σου συμβεί.
Τότε μπορείς να δεις γύρω σου και να πας παρακάτω. Και έτοιμος είσαι όταν έχεις θρηνήσει το παλιό, όταν έχεις κλάψει ωκεανούς, όταν έχεις αποχαιρετήσει όχι μόνο τα πρόσωπα, αλλά και τα όνειρα που έκανες για το κοινό σου μέλλον με αυτούς. Γιατί τους ανθρώπους τους είχες ήδη αποχαιρετήσει μέσα σου πολύ καιρό πριν. Το ήξερες. Τα όνειρα σε κρατούσαν γαντζωμένο στο νοσηρό χθες. Τα όνειρα σε στοίχειωναν μόνο για να σου θυμίζουν τη ζωή που θες να ζήσεις.
Και προχωράς όταν έχεις αποδεχτεί τη μοναχικότητά σου, χωρίς να της εναντιώνεσαι. Μπορεί η καρδιά σου ακόμα να κουβαλούσε τη θλίψη, αλλά κι αυτό ακόμα δεν σε εμπόδιζε να είσαι σίγουρος ότι όλα γίνονται γιατί έτσι έπρεπε να γίνουν. Τότε μια μέρα αναπάντεχα έρχεται η Άνοιξη και χτυπάει την πόρτα σου…
Μην την φοβηθείς. Να της ανοίξεις. Να την καλοδέχεσαι πάντα και να της χαρίσεις το πιο φωτεινό σου χαμόγελο. Μην της χρεώσεις τους χειμώνες που πέρασες πριν από αυτή. Θα σε αναγεννήσει, θα σε ξανανιώσει και θα σου ζεστάνει την παγωμένη καρδιά σου. Θα σου γεμίσει την ψυχή λουλούδια και το στομάχι πεταλούδες. Αφέσου στο ταξίδι της. Ακόμα κι αν έρθουν μια μέρα πάλι χειμώνες, έχεις μπροστά σου την Άνοιξη και το Καλοκαίρι. Μην λιποψυχείς. Να θυμάσαι πως τα κατάφερες και στην βαρυχειμωνιά και να μην σε τρομάζει. Η ζωή είναι πάντα το πιο όμορφο ταξίδι. Ζήστο!
Μαντώ Κάραλη