“Στάθηκε μπροστά της και την κοίταξε στα μάτια. Χαμήλωσε το βλέμμα του και γέλασε με σιγουριά. Εκείνη σιωπηλή και με τους χτύπους της καρδιάς να ανεβαίνουν, ήξερε ότι ποτέ δεν θα άκουγε αυτό που επιθυμούσε τόσο”…
Περνούσε ο καιρός και η καρδιά της γέμιζε αγάπη για εκείνον. Ήταν μέρες που χαμογελούσε χωρίς λόγο και βράδια που έκλαιγε, γιατί ήξερε ότι η μοναξιά της δεν θα τελείωνε ποτέ! Τι δοκιμασία και αυτή; Να ξέρεις και να μην είσαι σίγουρη…
Τίποτα δεν είναι εύκολο στον έρωτα, στον αληθινό έρωτα, αυτόν που ζει και ριζώνει και σου τρώει τα σωθικά, που γίνεται φωτιά και σε τυλίγει, ενώ παράλληλα ακροβατείς για την επόμενη στιγμή.
Ήταν ένας άνθρωπος, ένας κόσμος ολόκληρος που την βύθιζε και προσπαθούσε να βγει στην επιφάνεια να πάρει οξυγόνο και να ξαναβουτήξει στα άδυτα της ψυχής του. Και ο καιρός περνούσε και η θλίψη γινόταν ένα με την χαρά και η ανασφάλεια χόρευε με την ελπίδα. Ζωντανή νεκρή για έναν έρωτα σκοτεινό!
Ώσπου ήρθε εκείνη η νύχτα… όλα τελείωσαν! Αλήθειες που ειπώθηκαν, ψέματα που φανερώθηκαν και μια καρδιά χίλια κομμάτια στο πάτωμα ενός φτηνού δωματίου, που ήξερε κάθε δάκρυ της τι γεύση είχε και γιατί κυλούσε από το πρόσωπο της.
“…Σ’ αγαπάω! Σ’ αγαπάω ακόμα και τώρα που ξέρω! Σε θέλω πιο πολύ! Μείνε μαζί μου χωρίς να μου ανήκεις, απλά άσε μου λίγο από σένα…”.
Κατερίνα Ηλέκτρα (Κ.Η.🖤)
Advertisements