“Τι να την κάνεις μια σχέση χωρίς συναίσθημα;” λένε όλοι, οι περισσότεροι όμως έχουμε υπάρξει μέλη μιας σχέσης που δεν είχε ως βάση την αγάπη. Ίσως λίγος ενθουσιασμός, ίσως λίγο πάθος, ίσως λίγο βόλεμα… ίσως απ’ όλα και παραμέναμε, παρά το ότι αγάπη δεν υπήρχε και δεν φαινόταν πουθενά στον ορίζοντα να καταφτάνει.
Τίποτα κακό σε μια σχέση δύο ενήλικων ανθρώπων, που επιλέγουν να είναι μαζί για τους δικούς τους λόγους, ακόμη κι αν κανένας απ’ όλους δεν είναι το συναίσθημα. Τίποτα κακό και κατακριτέο, τι γίνεται όμως όταν ένας απ’ τους δυο επιλέγει να προσποιηθεί; Τι γίνεται όταν ο ένας απ’ τους δυο, επιλέγει να πουλά… φύκια για μεταξωτές κορδέλες; Τι γίνεται όταν το “σ’ αγαπώ”, από δώρο γίνεται μοχλός χειραγώγησης;
Πόσοι δεν έχουμε βρεθεί στη μία ή στην άλλη θέση; Πόσοι δεν έχουμε ξεστομίσει “σ’ αγαπώ” που δεν νιώθαμε, για να “διακοσμήσουμε” χλιαρές, ανούσιες σχέσεις; Πόσοι δεν έχουμε ακούσει “σ’ αγαπώ” που καμία σχέση δεν είχαν με την πραγματικότητα, για να μας “ομορφύνουν” άχρωμα τοπία ή για να κάνουν ένα βήμα πιο κοντά στον όποιο στόχο τους; Και πόσο φτηνό αλήθεια, στο βωμό του “θέλω” να ξεπουλιούνται φτηνά, ακριβά συναισθήματα;
Το “σ’ αγαπώ” μάτια μου, μην το ξεστομίζεις αν δεν το νιώθεις. Σε θέλω, σε γουστάρω, μ’ αρέσεις… τόσα και τόσα ρήματα υπάρχουν! Πιο απλά, πιο ρηχά, πιο ανώδυνα! Μην το λερώνεις το “σ’ αγαπώ” σε κρεβάτια που μυρίζουν φτηνό άρωμα, μην το βρωμίζεις σε πολυφορεμένα φιλιά, μην του κλέβεις το φως του σε σκοτεινά, ανήλιαγα δωμάτια.
Γιατί το “σ’ αγαπώ” μόνο αν βγαίνει με πόνο απ’ την ψυχή, πρέπει να βγαίνει απ’ το στόμα. Μόνο αν λάμπει στα μάτια, πρέπει να βγαίνει απ’ τα χείλη. Γιατί εκεί, στα μάτια φαίνονται όλα. Κι όσα πολύχρωμα περιτυλίγματα κι αν του φορέσεις, τη λάμψη της αγάπης στα μάτια δεν μπορείς να την μασκαρέψεις. Γιατί μέσα εκεί βρίσκεται η αλήθεια, όλα τ’ άλλα είναι μοντάζ, έτσι δεν λένε;
Κική Γιοβανοπούλου