Η λέξη συγγνώμη, έχοντας πολύπλευρη σημασία, είναι δυνατή να επηρεάσει καταστάσεις άλλοτε όταν την προσφέρουμε και άλλοτε όταν την αποφεύγουμε. Αναλογιστείτε πόσες φορές έχουμε ζητήσει συγγνώμη και έχουμε ευχηθεί να γίνει αποδεκτή από ανθρώπους που πληγώσαμε, θέλοντας να επανορθώσουμε και να εκφράσουμε με αυτόν τον τρόπο τη λύπη μας για την κακή συμπεριφορά μας.
Άλλες πάλι φόρες, δεν είχαμε το θάρρος να εξωτερικεύσουμε τα συναισθήματά μας, παρά κρύψαμε τις αδυναμίες μας σε μια καθοριστική και συνάμα ανείπωτη συγγνώμη, με απώτερο σκοπό να διαταράξουμε τις σχέσεις μας με ένα φίλο, ένα σύντροφο ή ακόμα και μέλη της οικογένειάς μας, που έγινε η αιτία να χαθούν από τη ζωή μας για πολύ καιρό ή και για πάντα.
Για άλλους είναι βάλσαμο, φάρμακο σε ανοιχτή πληγή να παραδεχόμαστε το λάθος μας και να χαρίζουμε απλόχερα μια συγγνώμη από καρδιάς, προσδοκώντας ακράδαντα να λάβουμε αβίαστα τη συγχώρεση και την αγάπη από το άτομο που πληγώθηκε με τη συμπεριφορά μας.
Συγγνώμη. Μια λέξη πλημμυρισμένη όμορφα συναισθήματα, αγαλλίαση, ταπεινότητα, ειλικρίνεια, ανακούφιση και ελπίδα.
Συγγνώμη. Μια λέξη που φοβίζει πολλούς να τη χρησιμοποιήσουν, νιώθοντας ότι τσαλακώνονται, χάνουν τη δύναμη του χαρακτήρα τους και τη σκληρότητα που τους διέπει.
Συγγνώμη. Μια λέξη γεμάτη δάκρυα, πόνο, φόβο, ενοχές, ντροπή, στενοχώρια, μα και ευλαβική κατάθεση ψυχής.
Όμως υπάρχει μια λεπτή κλωστή που είναι πολύ εύκολο να σπάσει και η συγγνώμη να γίνει κάλπικη και έρμαιο στο στόμα απερίσκεπτων καιροσκόπων, όπου την χρησιμοποιούν αλόγιστα, θεωρώντας την γιατρικό για κάθε λάθος που γίνεται κατ’ εξακολούθηση, χάνοντας έτσι την αξία της και την υπόληψή της.
Συχνά χρειάζεται να ζητάμε συγγνώμη όταν το νιώθουμε, με στόχο να παραδειγματιζόμαστε από τις πράξεις μας, για αποφυγή παρόμοιας συμπεριφοράς στο μέλλον. Μια συγγνώμη όμως δεν είναι πάντα αρκετή. Είναι μια καλή αρχή, είναι η αφετηρία και η θεμέλιος βάση όπου για να εδραιωθεί και να έχει νόημα, θα πρέπει να την υποστηρίξουμε με τα επιτεύγματά μας, που στόχο τους θα έχουν, να καταστήσουν τη συγγνώμη μας αληθινή.
Γι’ αυτό λοιπόν, χωρίς προβληματισμούς και χωρίς απωθημένα, πάντα σκεπτόμενοι θετικά, αναλαμβάνουμε τις ευθύνες των κακών μας πράξεων, ζητάμε συγγνώμη, βελτιώνοντας με αυτόν τον τρόπο, τόσο τον χαρακτήρα μας, όσο και τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, προσέχοντας πάντα να μην αποικοδομήσουμε την ιερή αξία της αληθινής και ειλικρινούς συγγνώμης.
Της Κατερίνας Σιδέρη