Ο καθένας από εμάς διαθέτει ένα συνονθύλευμα χαρακτηριστικών που απαρτίζουν τους εαυτούς μας. Έχουμε τα προτερήματά μας και τα μειονεκτήματά μας, που για εμάς πολλές φορές είναι διαφορετικά από αυτά που ο υπόλοιπος κόσμος πιστεύει.
Υπήρξαν στιγμές που αφήσαμε να μας ρίξει ψυχολογικά ένα σχόλιο, ένας χαρακτηρισμός ή μια κριτική από ανθρώπους που η γνώμη τους δε θα έπρεπε να μετράει, από ανθρώπους που η κακεντρέχεια έχει γίνει πλέον δεύτερη φύση τους. Άλλες φορές πάλι, αφήσαμε να μας καταβάλει και να μας στενοχωρήσει ο φίλος (ποιος φίλος;;;), ο γείτονας, ο συγγενής που αυτεπάγγελτα χρίστηκε κριτής όλων των επιλογών μας, πλην βέβαια των δικών του!
Αποκτήσαμε ενοχές και τύψεις για πράγματα ασήμαντα, μηδαμινά για τα δικά μας μάτια και αυτό γιατί κάποιοι άλλοι που τελικά δεν αξίζουν τη προσοχή μας, έχουν μοναδικό σκοπό της ζωής τους να επικρίνουν, να κακολογούν τους πάντες, εξυψώνοντας τους κενούς εαυτούς τους για να νιώσουν τη χαρά και τον ενθουσιασμό της νίκης τους.
Φτάνει πια! Κρατάμε στη ζωή μας ανθρώπους που μας αγαπούν, ανθρώπους που μας υπολογίζουν, που μας βοηθούν στα δύσκολα, που μας προσφέρουν ανιδιοτελώς, που στηρίζουν τις επιλογές μας χωρίς δεύτερες σκέψεις. Κρατάμε στη ζωή μας ανθρώπους που μας αγκαλιάζουν και γλύφουν τις πληγές μας όταν πονάμε, ανθρώπους που είναι δίπλα μας στα εύκολα, αλλά και στα δύσκολα, που θα απλώσουν το χέρι να μας σηκώσουν όταν έχουμε πέσει χαμηλά. Κρατάμε στη ζωή μας εκείνους που εκτιμούν το χαρακτήρα μας, εκείνους που μας δίνουν συμβουλές μονάχα όταν τις ζητάμε, εκείνους τους άγρυπνους φρουρούς που μέσα στη νύχτα θα τρέξουν να απαλύνουν τον πόνο της ψυχής μας κι ας πονέσουν μετά οι ίδιοι.
Η ζωή είναι μικρή για να αναλωθούμε σε ανούσιες αυταπάτες. Είναι πολύτιμη και μας ανήκει! Ζούμε στο έπακρο κάθε στιγμή, χωρίς αναβολές, χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς εκπτώσεις! Αδιαφορούμε για τα κακώς κείμενα, και στερούμε το δικαίωμα σ’ αυτούς που θέλουν να μας “βλάψουν”. Αποφασίζουμε και στηρίζουμε δυναμικά αυτό που μας ταιριάζει, τις επιλογές και τις απόψεις μας και εισπράττουμε μια βαθιά ικανοποίηση.
Αφήνω πίσω παράσιτα και ενοχές, ζω τη ζωή μου όπως εγώ νομίζω, έχοντας δίπλα μου τους ανθρώπους εκείνους που εγώ θα επιλέξω!
Της Κατερίνας Σιδέρη