Ο Άγιος Βασίλης είναι η μορφή των παιδικών μου χρόνων. Μια μορφή που ακόμα και τώρα με κάνει να θυμάμαι ότι η μαγεία υπάρχει, αρκεί να πιστέψεις.
Σαν παιδιά πιστεύαμε τόσο πολύ σε αυτή την γλυκιά φυσιογνωμία του Άγιου Βασίλη, που ερχόταν την πρωτοχρονιά κρυφά και άφηνε δώρα κάτω από τον δέντρο, δώρα για τα παιδιά όλου του κόσμου. Κόκκινο έντονο το χρώμα της στολής του, χρώμα γιορτινό, χρώμα που έδινε χαρά σε κάθε παιδάκι που κατά παράδοση δεν τον είχε δει ποτέ. Τον έβλεπε μόνο σε φωτογραφίες και ζωγραφιές.
Κάθε χρόνο πριν τα Χριστούγεννα, κάποιοι είχαν σαν παράδοση να στέλνουν ένα γράμμα στον Άγιο Βασίλη. Για τα παιδιά ήταν ότι πιο σημαντικό. Έτσι τον ένιωθαν πιο κοντά τους, αισθανόταν ότι τελικά κάπου εκεί μακριά υπάρχει και με ένα μαγικό τρόπο μεταφέρει δώρα, χαρά και αγάπη. Αυτό το γράμμα δεν το έστειλα ποτέ, όχι γιατί δεν πίστευα, αντίθετα γιατί είχα μεγάλη πίστη και ήξερα ότι πάντα ξέρει τι θέλω. Σαν παιδί αισθανόμουν ότι τα είχα όλα, δεν ήθελα να στερήσω σε κάποιο παιδί που είχε πραγματική ανάγκη να στείλει αυτό το γράμμα και να ζητήσει κάτι μικρό που θα το κάνει χαρούμενο.
Εγώ κάθε Χριστούγεννα είχα το δώρο που διάλεγα με προσοχή. Πάντα ήταν ένα καλό δώρο. Πριν τις γιορτές έβλεπα διαφημίσεις με παιχνίδια και με προσοχή διάλεγα αυτό που θα μου έδινε χαρά. Για να είσαι ευτυχισμένη σαν παιδί, δεν χρειάζεσαι πολλά παιχνίδια, η όλη ουσία στα Χριστούγεννα είναι να μάθεις την προσφορά και την αγάπη. Να νιώσεις την οικογένεια και να μην σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου.
Για μένα ο Άγιος Βασίλης υπάρχει στην μαγεία όλης αυτής της εποχής και ίσως τελικά κάποια χρονιά να του στείλω ένα γράμμα τελείως διαφορετικό. Ένα γράμμα που δεν θα ζητάω τίποτα, απλά θα του στείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλη την μαγεία και την αγάπη που κλείδωσε μέσα στην δική μου ψυχή.
Της Άνδρεα Αρβανιτίδου
https://www.andreaarvanitidou.com/