Γυναίκα γεννιέσαι και δέχεσαι ένα σωρό φορτία, λες και σε ρώτησαν αν μπορείς να τα αντέξεις. Γυναίκα γίνεσαι μέσα από τρόπους και συμπεριφορές, με το θέλγητρό σου το ένα και μοναδικό, το μυαλό σου. Γυναίκα είσαι δηλωμένη σύμφωνα με το στοιχείο εκείνο του φύλου σου, που σε χαρακτηρίζει απ’ τα χρωμοσώματα, αναλόγως κατανεμημένα και προσδιορισμένα ο καθένας απ’ τον δικό του γενετήσιο κώδικα. Γυναίκα όμως δε σε κάνει το φύλο, η εμφάνιση, μα θηλυκό.

Εκείνο το άτομο που θα δώσει να καταλάβουν την αξία και τη μεγαλοπρέπεια του χαρακτήρα του μέσα απ’ την επικοινωνία και τους κώδικες δεοντολογίας, όχι των κλασσικών, χρονοτριβημένων παρουσιών στο χώρο και στο χρόνο, παρά εκεί που θα αναδείξει τα θετικά του χαρακτήρα της, τα ώριμα μονοπάτια της σκέψης και του λογισμού της.

Καμιά φορά τελευταία, γίνεται λόγος για εγκλωβισμένα σώματα, ψυχές, είτε στο ένα ή στο άλλο φύλο, που δεν θέλουμε να τα παραδεχθούμε, γιατί απλά δεν συμβαίνουν σε μας και δε μας αγγίζουν καν.

Ανοιχτό μυαλό δεν είναι εκείνο που θα επιδοθεί σώμα και ψυχή, σε νου και σάρκας απλά ακολασίες και εφήμερες ευχαριστήσεις, ηδονής και απόλαυσης. Ανοιχτό μυαλό είναι εκείνο που θα δεχθεί τη διαφορετική προσέγγιση, αντίληψη, έστω κι αν έρθει σε σύγκρουση με τα τετριμμένα και τις για τα καλά γυαλισμένες ψεύτικες βιτρίνες σώματος και ψυχής ενός ανθρώπου. Τι κι αν εκείνος σφαδάζει από φόβο, κατατρεγμό, πόνο και καθόλου εξιλέωση του ίδιου του του εαυτού, ενάντια σε συγκρούσεις και καθεστώτα, τάχα δημοκρατικά και οικειοθελώς αποδεχούμενα, την αλήθεια του άλλου.

Ανοιχτό μυαλό είναι εκείνο που δε θα τιτλοφορεί ψυχές, δεν θα βάζει ταμπέλες, αλλά θα δέχεται και δε θα κατακραυγάζει με τον όχλο, παρά θα δίνει χείρα βοηθείας να τελεστεί και να συντελεστεί το δικό του μυστήριο, χωρίς να του εκτελέσουν το δικό του μαρτύριο.

Μα όλα αυτά τα δεχόμαστε και τα αποδεχόμαστε αν κι εφόσον δεν προκαλούν, παρά προσκαλούν σε σχέσεις, απόψεις, ιδέες, συζητήσεις ανθρώπινες και ποτέ αρνητικές, παρά με την κατάφαση της αποδοχής και την ένδειξη ποτέ στον απέναντί μας της ενοχής και της επικριτικής από μας διάθεσής μας.

Της Άννας Ζανιδάκη