Πόσα δεν έχουν γραφτεί και πόσα δεν έχουμε αποσιωπήσει! Πόσα δε θέλουμε να πούμε και πόσα να μην παραλείψουμε, αν δούμε πως μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας, αναπτύσσεται κάτι αληθινό, δυνατό. Πόσα όνειρα και σχέδια δεν καταφέραμε να κάνουμε πραγματικότητα, όταν είδαμε πως ο απέναντί μας ή η απέναντί μας, τρέφει φιλικά συναισθήματα και να τα διαχωρίσουμε απ’ τα δικά μας, τα συναισθηματικά!

Πόσες φορές δε θελήσαμε να προσκρούσουμε σ’ όλη αυτή την αντίληψη, ώστε να δώσουμε να καταλάβουν πως δύσκολα συνυπάρχουμε. Δύσβατα τα μονοπάτια της απλής και μόνο φιλίας, καθώς η καρδιά δεν δέχεται όρια και δεν θέτει τα δικά της περιθώρια!

Μα έρχεται η λογική που πρέπει να επικρατεί και να εκμυστηρεύεται στο πάθος, στο μετέπειτα σίγουρα λάθος απ’ τη μια ή την άλλη μεριά, ώστε να τα εξισορροπήσει και να μετριάσει και τους φόβους και τις ανασφάλειές τους.

Ναι, μπορεί να υπάρξει όσο και αν είναι δύσκολο να το καταλάβουμε και να το αποδεχθούμε. Αρκεί να ‘ναι συνειδητοποιημένοι για την από μέρους τους συγκατάθεση και συγκατάβαση, χωρίς ενοχές και τύψεις, απλά και μόνο ανθρώπινα, φιλικά και αληθινά. Για να μιλήσω με στοιχεία και δεδομένα, στατιστικά κι όχι μόνο, θα ειπωθεί πως είναι αδύνατο να συμβεί και πως κρύβεται, ελλοχεύει ο κίνδυνος της μετέπειτα ανάδειξης σε ένα τρυφερό τετ α τετ, σε μια μακροχρόνια ή μη σχέση.

Κι όμως όταν ξέρουμε τι θέλουμε, πού βαδίζουμε και πού βρισκόμαστε και είναι κι οι δυο πλευρές ξεκάθαρες, χωρίς να αφήνουν το παραμικρό ενδοιασμό για κάτι άλλο, ναι είναι ακριβοσήμαντη και ακριβοθώρητη αυτή η φιλία, αυτή η δέσμευση ψυχών.

Φιλία, υπάρχει αρκεί να το ξέρουμε και να θέτουμε το δικό μας στίγμα, χωρίς να ‘ναι σε θέση ο άλλος, η άλλη, να το παρερμηνεύσει, να το παρεξηγήσει.

Άνθρωποι που αγαπήθηκαν, δεν γίνεται να ‘ναι φίλοι, αλλά φίλοι μπορεί ν’ αγαπηθούν αληθινά… Άγραφοι νόμοι, αλλά με υπογραφή νου, ψυχής, καρδιάς!

Της Άννας Ζανιδάκη