Χρώματα πολλά έχει η ζωή, φωτεινά, ζωντανά, μα και μουντά ή πολύ σκοτεινά. Σε αυτό όμως που δεν μπορείς να αντισταθείς, είναι το κόκκινο το βαθύ, που έρωτα θυμίζει.
Κόκκινο βαθύ, σαν ένα ποτήρι κρασί που τα χείλη ακουμπάει και ζαλίζει την καρδιά. Σαν το χρώμα του αίματος, που όταν αγαπάει βράζει από λαχτάρα. Σαν το χρώμα της καρδιάς, που όσο πιο κόκκινο, τόσο οι χτύποι γίνονται ακόμα πιο έντονοι.
Κόκκινο το χρώμα της αγάπης, το κόκκινο το βαθύ του έρωτα, του πάθους. Κόκκινα τα χείλη, σαν γευτούν το φιλί, ζωντανεύουν, γλυκαίνουν και ζουν ξανά, παίρνουν πνοή και με την ανάσα που φτάνει στην καρδιά, η ψυχή νιώθει πώς είναι όταν αγαπάς. Όταν όλα στο κόκκινο τα ζεις, τότε το νόημα θα βρεις.
Μάθε κάθε χρώμα να αγαπάς, μα με το κόκκινο μάθε να μεθάς. Στην ζωή σου θα βρεις στιγμές που θα έχεις χρώματα πολλά. Το μαύρο μην αφήνεις κοντά σου να σταθεί για πολύ. Φώτισε το με κόκκινο, της αγάπης το χάδι, που κάθε σκοτάδι το παίρνει μακριά. Το κόκκινο να έχεις στην κορυφή, γιατί είναι αυτό που με όποιο χρώμα κι αν ανακατευτεί, πάντα θα ξεχωρίζει, έστω και μια σταγόνα, θα κάνει την ζωή μοναδική.
Κάθε χρώμα, με το κόκκινο μαζί γίνεται ακόμα πιο ζωντανό, κάνει το κορμί να σπαρταράει και να αναζητάει αυτή την γλυκιά ένωση, που χωρίς αυτή, είναι άδεια η ψυχή. Χωρίς αυτή, τίποτα δεν έχει νόημα. Χωρίς αυτή, τα χείλη είναι νεκρά, δεν μιλούν, δεν νιώθουν και η καρδιά σταματάει να χτυπάει, το αίμα παγώνει και δεν κυλάει.
Χωρίς χρώμα στην ζωή, ζεις μια ζωή σαν βουβή ασπρόμαυρη ταινία, χωρίς μουσική, χωρίς χαρά. Δεν βλέπεις κάτι διαφορετικό, Κάθε μέρα ίδια.
Για δες την διαφορά αν σε μια ασπρόμαυρή εικόνα βάλεις μια σταγόνα κόκκινο, αμέσως παίρνει άλλη μορφή, πιο ζωντανή, πιο θελκτική.
Της Άνδρεα Αρβανιτίδου
https://www.andreaarvanitidou.com/