Σε θέλω! Όταν τα μάτια μου βυθίζονται στα δικά σου, όταν μ’ αγκαλιάζεις κι η θέρμη του κορμιού σου ζεσταίνει την καρδιά μου, όταν μου χαμογελάς και γεμίζει χρώματα η ψυχή μου, σε θέλω! Μη με ρωτάς το γιατί, ακόμη ψάχνω κι εγώ να το βρω. Ακόμη δεν ξέρω τι ήταν αυτό που μ’ έκανε να ρίξω με μιας κάτω όλα μου τα όπλα, να γκρεμίσω τα τείχη μου και να σου παραδοθώ άνευ όρων. Ακόμη δεν ξέρω τι ήταν αυτό που μ’ έκανε να ανοίξω μπροστά σου όλα τα χαρτιά μου, να σταθώ μπροστά σου γυμνή και να σου αποκαλύψω κάθε κύτταρο της αλήθειας μου.
Σε θέλω! Είναι η φωνή σου μια μόνιμη μελωδία στο μυαλό μου κι ας μην σ’ ακούω. Είναι το άγγιγμά σου μόνιμα πάνω μου κι ας μην σ’ αγγίζω. Σε θέλω και μου λείπεις κάθε στιγμή κι ας μην τολμάω να στο πω. Είναι που φοβάμαι μην δεν είναι αλήθεια όλο αυτό τελικά. Είναι που φοβάμαι μην γίνει κάτι και σε μια στιγμή πέσω απ’ το σύννεφο που μ’ έχεις ανεβάσει. Είναι που φοβάμαι μην σε χάσω κι αυτός ο φόβος, με τυραννάει γλυκά τα βράδια που δεν κοιμάσαι πλάι μου.
Σε θέλω! Κι όλα τα “εγώ ποτέ” και τα “πάντα εγώ” που έχω πει ως τώρα, έγιναν στάχτη μπροστά στα πόδια σου. Σε θέλω και δεν κάνω βήμα πίσω πια. Κι ας με πληγώσεις. Κι ας με προδώσεις. Κι ας με πονέσεις. Χαλάλι σου ψυχή μου για όλα όσα μ’ έκανες να νιώσω…
Λένα Χρυσάφη