Όλα ξεκίνησαν ένα πρωινό, όταν έμαθα πως θα γίνω μητέρα. Δεν είχα φανταστεί ποτέ τον εαυτό μου να έχει την ευθύνη για κάποιο άλλο άτομο. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα ήμουν υπεύθυνη για μια νέα ζωή. Δεν είχα νιώσει ποτέ την ανάγκη της μητρότητας. Ένα μυστήριο αίσθημα γεννήθηκε μέσα μου, ένα αίσθημα ευφορίας, αλλά και απόγνωσης συγχρόνως. Ήμουν αρκετά στοργική για να φροντίσω ένα παιδί; Ήμουν αρκετά δυνατή για να αντέξω τις αλλαγές στη ζωή μου; Ήμουν αρκετά ικανή για να εκπληρώσω την νέα μου αποστολή; Όλα αυτά τα ερωτήματα με περικύκλωσαν και ένιωσα να πνίγομαι σ΄ αυτά.
Ποτέ άλλοτε δεν αποφάσιζα για κανέναν, μα τώρα έπρεπε να αποφασίσω για δύο, για μένα και για τη μικρή ζωούλα μέσα μου. Ένιωθα την ελευθερία μου να σβήνει, καθώς παράλληλα άναβε η φλόγα της δέσμευσης, μια φλόγα που κρατούσα εσκεμμένα σβηστή. “Δέσμευση”, λέξη άγνωστη για μένα, καθώς ποτέ μου δεν την επεδίωξα. Σχέσεις και έρωτες δεν υπήρχαν στη ζωή μου, όλα ήταν εφήμερα. Οι παλιές πληγές μου θύμιζαν πάντα να αποφεύγω τις “επικίνδυνες” καταστάσεις. Τώρα εγώ κι αυτό το πλασματάκι, μια ζωή μαζί… για πάντα. Συνέχιζα να επαναλαμβάνω στο μυαλό μου τη λέξη για “πάντα”, μα μου φαινόταν τόσο περίεργο, τόσο ξένο σε μένα, το ότι θα είχα δίπλα μου έναν άνθρωπο ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.
Κανείς δεν σε προετοιμάζει για αυτή την νέα κατάσταση, κανείς δεν σου δίνει εγχειρίδιο εκμάθησης μητρότητας. Όμως παρά τις αμφιβολίες και τις ανασφάλειες, όλα εξελίσσονται με έναν περίεργο τρόπο σαν μια μαγική ακολουθία πραγμάτων. Η αποστολή της μάνας τελικά είναι η πιο δύσκολη, αλλά και η πιο όμορφη μαζί.
Σοφία Β.