ΦΤΟΥ ΚΑΙ ΒΓΑΙΝΩ
1,2,3,4,5,6,7,8,9,10….
Φτου και βγαίνω…
Ένα παιδί μετράει με κλειστά τα μάτια σε μια γωνιά, με το μέτωπο ακουμπισμένο σε έναν τοίχο, μέχρι τα υπόλοιπα παιδιά να προλάβουν να κρυφτούν ώστε να καταφέρουν να μην ανακαλυφθούν. Ελευθερία, αγνότητα, αθωότητα, ανεμελιά. Τα χαχανητά, η αγωνία και τα πειράγματά μεταξύ τους, σκορπούν απλόχερα ζωή και νόημα στη γειτονιά. Ψάχνουν να βρουν την πιο κατάλληλη κρυψώνα για να συρθούν. Μετά την εύρεση, σιγή, αποσιωπούν για να μην τους βρουν. Τελειώνει το μέτρημα και ξεκινάει η αναζήτηση. Το κρυφτό των παιδικών μας χρόνων ή της ενήλικης ζωής;
Ένας ενήλικας μετράει αλλά δεν ενδιαφέρεται να ψάξει να σε βρει. Μετράει φωναχτά τα επιτεύγματα και τις κατακτήσεις του, αναμένοντας εσένα να τον ακούσεις και να τον ανακαλύψεις μέσω της υπερπληθώρας προβολής. Περιμένει καρτερικά να τον φωνάξεις εσύ. Δεν θα κοπιάσει να ασχοληθεί για το πού κρύβεσαι εσύ. Το σθένος και η ενέργειά του, έχουν εξασθενίσει μιλώντας για τα περί εαυτόν. Αν παρόλα αυτά επιλέξει να αποκαλυφθεί «Φτου και βγαίνω! Φτου σε εμένα πρώτα!» τονίζοντας ότι δεν θα βρεθεί στη θέση που είσαι ήδη εσύ, επισφραγίζοντας την ασυλία του πανηγυρικά, ότι έχει διασφαλιστεί.
Αν ανήκεις στην ομάδα που επιλέγεις να παίξεις με τους κανόνες του παιχνιδιού, ίσως κρύβεσαι καλά και αποσιωπάς εκεί. Ίσως βέβαια και να περιμένεις να έρθουν να σε ανακαλύψουν για να τα φυλάς εσύ. Αργά ή γρήγορα ακόμα και αν δεν σε βρουν, θα αναγκαστείς να βγεις μόνος σου, θα βαρεθείς, θα κουραστείς. Δεν θα αντέξεις την μοναξιά και απλά μονάχος σου θα φανερωθείς. Θα απελευθερωθείς και θα αναγεννηθείς. Θα δώσεις το στίγμα σου και ίσως ξεκινήσεις με νέους όρους την παρτίδα της ζωής.
Κρυφτό! Με τους άλλους ή με τον ίδιο σου τον εαυτό; Φανερώσου, πάρε μια ανάσα. Αναλογίσου από πού βγαίνεις και πού πας. Από πού ξεκινάς και πού καταλήγεις, αλλά κυρίως από ποιον κρύβεσαι και ποιον κυνηγάς… Θέλει κότσια να ανακαλύψεις και να παραδεχτείς ότι κρύβεσαι από τον καταπιεσμένο σου εαυτό, από τα σπασμένα όνειρα και τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες που δεν έχουν πια σκοπό. Θέλει κότσια να επισκευάσεις το πληγωμένο σου “εγώ”. Θέλει κότσια να μπορείς να ελπίζεις ξανά. Κατατρόπωσε ότι σε εγκλωβίζει και ότι σου βαραίνει τη ψυχή. Με ένα σάλτο διεκδίκησε ότι σου αξίζει και ότι επιθυμείς! Ψάξε για το ιδεατό και δώσε του τη μορφή που του αναλογεί.
ΦΤΟΥ ΞΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!
1,2,3,4,5,6,7,8,9,10….
Φτου και βγαίνω…
Από Stella