Όλα αυτά τα χρόνια ήμουν εκεί για σένα, σε ό,τι μου ζήτησες. Ήθελες να αφήσω την καριέρα μου για να φροντίζω την οικογένειά μας, ήθελες να στέκομαι δίπλα σου σε όλα σου τα βήματα, να κάνω υπομονή στις δυσκολίες μας, ήθελες να καλύπτω την απουσία σου στα παιδιά μας, να υποστηρίζω τις επιλογές σου. Κι εγώ εκεί, πιστή σε ό,τι μου ζήτησες, δίχως αντιρρήσεις, δίχως αντιδράσεις.
Το βάρος στους ώμους μου μεγάλο, οι ευθύνες στις πλάτες μου πολλές, όμως εσύ τη στιγμή που περίμενα δεν τα αναγνώρισες, ποτέ δεν τα εκτίμησες. Κι εγώ λύγισα από την πίεση, κύρτωσα από το φορτίο του χρέους, κόντεψα να σπάσω...
Τότε ήρθε η στιγμή να καταγράψω όλες τις θυσίες που έκανα για σένα, χωρίς να υπολογίζω τον εαυτό μου, παραμερίζοντας τις προσωπικές μου φιλοδοξίες και συγχρόνως αναρωτήθηκα αν υπήρξε ποτέ κάποιος δίπλα μου στη διαδρομή αυτή, αν υπήρξε ποτέ κάποιος δίπλα μου στις δυσκολίες, στις δικές μου ανάγκες. Κανείς… Αναλογίστηκα αν έπρεπε τελικά να κάνω τόσα για σένα χωρίς εσένα.
Ήρθε επιτέλους ο χρόνος να διώξω τους δαίμονες που με βασανίζουν, ήρθε επιτέλους ο χρόνος να ανυψώσω το ανάστημά μου, πετώντας το βάρος από πάνω μου. Στα ‘δωσα όλα απλόχερα, μα τώρα ήρθε η δική σου σειρά. Ήρθε η δική σου στιγμή να αποδείξεις την αγάπη σου, να μοιραστούμε το φορτίο της ζωής.
Σοφία Β.