Σ’ έναν κόσμο που έμαθε να πουλάει και ν’ αγοράζει με πειραγμένη ζυγαριά, σ’ έναν κόσμο που θεωρείται “μαγκιά” να προσβάλεις, να πληγώνεις, να πικραίνεις, σ’ έναν κόσμο που η εξυπνάδα έχει γίνει συνώνυμη της πονηριάς… σ’ έναν τέτοιο κόσμο, ξέρεις πόσο σπάνιες εξαιρέσεις μπορεί να είναι οι όμορφοι άνθρωποι;

Μην αυταπατάσαι, για να είσαι όμορφος δεν αρκεί να έχεις σμιλεμένους γλουτούς, καλοσχηματισμένα χείλη και αψεγάδιαστη επιδερμίδα. Για να είσαι όμορφος δεν αρκεί να έχεις καλοδουλεμένους κοιλιακούς, κατάλευκα δόντια και πλούσια μαλλιά. Η ομορφιά χρειάζεται πολλά περισσότερα για να είναι πραγματική, ουσιαστική, αληθινή.

Λένε πως συνήθως οι καλοί άνθρωποι είναι αυτοί που έχουν πονέσει, έχουν υποφέρει, έχουν πληγωθεί περισσότερο. Λένε πως συνήθως οι καλοί άνθρωποι, είναι αυτοί που κουβαλούν τον μεγαλύτερο σταυρό. Είναι αυτοί που έχουν κλάψει, έχουν λυγίσει, έχουν τσαλακωθεί περισσότερο. Έχεις δει όμως έναν τέτοιον άνθρωπο να χαμογελάει;

Υπάρχουν και κάτι χαμόγελα που εκπέμπουν φως. Υπάρχουν και κάτι χαμόγελα, που κρύβουν μέσα τους καλοσύνη κι ελπίδα. Υπάρχουν και κάτι χαμόγελα που δεν μένουν στα χείλη, αλλά ταξιδεύουν μέχρι τα μάτια. Υπάρχουν και κάτι χαμόγελα γεμάτα ψυχή. Αυτά τα χαμόγελα είναι τα πιο όμορφα κι αυτοί που τα φορούν, οι πιο όμορφοι άνθρωποι.

Ακούγεται παράξενο, αλλά πολλές φορές, οι πιο πληγωμένοι άνθρωποι, εκείνοι με τα μαχαίρια να χάσκουν ακόμη στις πλάτες τους, εκείνοι που βίωσαν ανείπωτο πόνο, είναι αυτοί που μπορούν να χαμογελούν έτσι. Γιατί ξέρουν πώς είναι στην “αντίπερα όχθη”, ξέρουν την αξία της κάθε στιγμής, ξέρουν την σημασία του να μπορείς να μετατρέπεις τον πόνο, σε καλοσύνη.

Οι πιο όμορφοι άνθρωποι είναι γεμάτοι πληγές, αυτοί που παρά τα όσα πέρασαν έχουν την δύναμη να χαμογελούν ακόμη. Αυτοί που έκαναν τον πόνο καύσιμο για να πάνε παρακάτω κι όχι για να βάλουν φωτιά σ’ ότι τους αγγίζει. Αυτά τα χαμόγελα κάνουν τους ανθρώπους όμορφους, γιατί πού κρύβεται αλήθεια η ομορφιά ενός ανθρώπου, αν όχι στο χαμόγελό του;

Της Κικής Γιοβανοπούλου