Ποιος είπε πως η φιλία δεν είναι έρωτας; Ποιος είπε πως η φιλία δεν είναι αγάπη, έρωτας και πάθος μαζί;
Δεν αγαπάς τους φίλους σου; Δε σου λείπουν όταν δεν τους βλέπεις; Δεν ποθείς ένα κομμάτι της καρδιάς τους να είσαι και ζηλεύεις και πονάς όταν για τα θέματά σου αδιαφορούν; Και αν σώματα δεν ενώνονται, πάθος θαρρείς πως δεν υπάρχει; Δε ζηλεύεις όταν βλέπεις φίλους σου άλλους να προσέχουν, ενώ εσύ μένεις παραπεταμένος και αισθάνεσαι πως πέφτεις στο βάραθρο της αγάπης τους;
Η λαχτάρα της φιλίας μπορεί να σε μεθύσει περισσότερο από όλες τις κούπες με κρασί μαζί. Και αν το κορμί δεν ενώνεται, η ψυχή δένεται με μία μαγική κλωστή που δεν κόβεται, μήτε βρεθείς Αφρική, μήτε Ασία ή Ανταρκτική. Γιατί η φιλία στην πραγματικότητα είναι το μεγαλύτερο είδος πραγματικού και απόλυτου έρωτα.
Μεγαλύτερος πόνος από την προδοσία του φίλου και μεγαλύτερη απογοήτευση από την αδιαφορία στη φιλία, δε θα αισθανθείς σε άλλα είδη σχέσεων. Γιατί η φιλία στηρίζεται στη λογική, στην εκτίμηση ενός ανθρώπου από την αρχή, όχι στον τυφλό έρωτα που δε στηρίζεται σε λογικά ερείσματα.
Η αληθινή φιλία δένει την ψυχή με τρόπο μαγικό. Και αν τα σώματα χαθούν, η σκέψη ταξιδεύει, έρχεται και σε βρίσκει. Γιατί η φιλία μεγαλύτερο πάθος και λαχτάρα κρύβει από κάθε φλογισμένη σάρκα. Γιατί η δίψα της σάρκας σβήνει με τα χρόνια, με τη ρουτίνα, με τη συνήθεια, γίνεται βιαστική, ξένη και απρόσιτη. Η αγάπη που ένωσε όμως δύο ψυχές μεγαλώνει μέρα με τη μέρα, μήνα με το μήνα, χρόνο με το χρόνο. Όπως το φυτό που όσο περισσότερο το ποτίζεις, τόσο περισσότερο εκείνο ανθίζει. Γιατί στηρίζεται στην αγνή αγάπη, όχι στη σαρκική επιθυμία για ένα γυμνό σώμα.
Ο έρωτας είναι τόσο εξιδανικευμένος! Ένα συναίσθημα που συνήθως ξεθωριάζει και έχει θεοποιηθεί τόσο πολύ, ενώ η φιλία την ίδια στιγμή πατάει περισσότερο στο ξεγύμνωμα της ψυχής και τον ρεαλισμό.
Ποιος είπε ότι η φιλία δεν είναι έρωτας; Μονάχα όσοι δεν εμβάθυναν στο πραγματικό της νόημα, όσοι δεν κάηκαν από τη φλόγα της…
Της Μαρίας Σκαμπαρδώνη