Ξέρεις… η ευγένεια δεν είναι υποκρισία κι η αγένεια δεν είναι ειλικρίνεια. Κάποιο μπέρδεμα πρέπει να έχει γίνει μ’ αυτές τις έννοιες ή τουλάχιστον αυτό φαίνεται απ’ όσα βλέπουμε γύρω μας.

Βαφτίζουμε ντομπροσύνη τα υποτιμητικά και προσβλητικά σχόλια και τα αμολάμε, χωρίς να υπολογίζουμε το αν θα στεναχωρήσουμε ή θα φέρουμε σε δύσκολη θέση τον απέναντι. Δείχνουμε να μην ενδιαφερόμαστε για το πώς θα νιώσει ο άλλος και μιλάμε ωμά, απόλυτα και ψυχρά. Στο όνομα της ειλικρίνειας, εκτοξεύουμε λέξεις που δεν περνάει απ’ το μυαλό μας πως μπορεί να πονέσουν τον άλλον. Εκτοξεύουμε λέξεις, χωρίς να σκεφτούμε πώς θα νιώθαμε εμείς αν τις ακούγαμε. Εκτοξεύουμε λέξεις που φτάνουν στην γλώσσα μας, πριν περάσουν απ’ το μυαλό μας.

Ξέρεις… η ειλικρίνεια είναι μεγάλη αρετή, αλλά εξίσου μεγάλη είναι και η ευγένεια ψυχής. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να πούμε αυτό που θέλουμε και μπορούμε να είμαστε ειλικρινείς, χωρίς να προσβάλλουμε ή να στεναχωρήσουμε τον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας. Μπορούμε να είμαστε ειλικρινείς, χωρίς να είμαστε αγενείς.

Ξέρεις… η ευγένεια δεν είναι υποκρισία κι η αγένεια δεν είναι ειλικρίνεια. Κάποιο μπέρδεμα πρέπει να έχει γίνει μ’ αυτές τις έννοιες και στο όνομα της ευθύτητας, έχουμε γίνει θρασείς, ασεβείς και άξεστοι. Πληγώνουμε χωρίς δεύτερη σκέψη ανθρώπους κι αν τυχόν και λάβουμε απάντηση στο ίδιο ύφος, νιώθουμε προσβεβλημένοι. Αστείο δεν είναι;

Ζούμε σε δύσκολες εποχές και τραβάμε όλοι τα ζόρια μας. Σίγουρα τα νεύρα όλων μας είναι πιο τσιτωμένα και η υπομονή μας, μας εγκαταλείπει πιο εύκολα, αλλά ξέρεις, μπορεί να μην ορίζουμε όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας, μπορούμε όμως να ορίσουμε τον εαυτό μας, να ομορφύνουμε την “αυλή” μας και αυλή την αυλή, να ομορφύνουμε την γειτονιά, την περιοχή, την πόλη μας… Και να σου πω κι ένα μυστικό; Μια καλή κουβέντα, δεν στοιχίζει απολύτως τίποτα!

Της Κικής Γιοβανοπούλου