-Μα είναι πιο μικρό, δεν το βλέπεις; επιμένεις
-Και τι σημασία έχει;
-Πώς θα βολευτούμε εδώ πέρα; Κι όλα αυτά τα έπιπλα;
-Καιρός να κάνουμε ξεκαθάρισμα! Δεν ζούμε για τον καναπέ, αγάπη…

Γιατί σπίτι, είναι εκεί που ‘ναι η καρδιά. Εδώ θα μείνουμε για μας και τους αγαπημένους μας. Κι όταν έρχονται στο κατώφλι οι δικοί μας άνθρωποι, γίνεται ακόμα πιο ζεστό. Ας μείνουμε λοιπόν σφιχταγκαλιασμένοι. Η φωλιά είναι μέσα μας, όχι στους τοίχους που μας περιτριγυρίζουν. Αραδιάζουμε την προίκα μας όλη και καθόμαστε και την κοιτάμε. Κι αν εμείς δεν συναντιόμαστε πουθενά, πώς να ζεστάνει το σπίτι;

Της Στέλλας Σωτήρκου