Λίστες, προϋποθέσεις, απαιτήσεις… γεμίζουμε το μυαλό μας με πράγματα τόσο ανούσια καμιά φορά! Ζωγραφίζουμε στο μυαλό μας έναν άνθρωπο, φτιαγμένο από κουτάκια που πρέπει να γεμίσουμε για να τον θεωρήσουμε κατάλληλο. Κάθε τι διαφορετικό, απορρίπτεται. Μυαλά – υπολογιστές, πιστεύοντας πως έτσι θα βρούμε την ευτυχία. Μα ποιες λίστες μπορούν να γεμίσουν την ψυχή σου; Ποιες προϋποθέσεις μπορούν να κάνουν τα μάτια σου να χαμογελούν; Ποιες απαιτήσεις μπορούν να ηρεμούν το μυαλό σου;

Πόσο πιο απλή είναι η αλήθεια! Γιατί εκεί ακριβώς βρίσκεται η ευτυχία, στα απλά. Γιατί αυτό ψάχνουμε στην πραγματικότητα όλοι! Έναν άνθρωπο να τα κάνει να μοιάζουν όλα απλά!

Να μπορείς να γελάς και να ηρεμείς στην αγκαλιά του. Να μπορείς να τσαλακωθείς μπροστά του και να ξέρεις πως δεν θα πέσεις στα μάτια του. Να μη νιώθεις την ανάγκη να υποκριθείς. Να είσαι αυτό που είσαι, άβαφη, αχτένιστη, γυμνή μπροστά του, χωρίς συστολές. Να μη χρειάζεσαι μάσκες και φτιασίδια. Παιδί στα χέρια του. Χωρίς αναστολές, χωρίς φόβους, χωρίς παιχνίδια, χωρίς κόλπα, χωρίς ανατροπές, χωρίς αμφιβολίες.

Έναν άνθρωπο που κάθε του λέξη να συνοδεύεται από πράξη. Που κάθε ζήλια να μη σε κάνει να φοβάσαι. Που κάθε ένταση να μη σε διαλύει, γιατί θα ξέρεις πως αύριο θα είναι πάλι εκεί ότι κι αν γίνει. Να ξέρεις πως είναι όχι δεδομένο, αλλά σταθερά σου.

Έναν άνθρωπο που να κάνει το κάθε τι να μοιάζει φυσιολογικό κι απλό, όσο σύνθετο κι αν είναι. Το μόνο χέρι που να θες να σ’ αγγίξει κι όλα να γίνουν μαγικά εντάξει, όσο καθόλου εντάξει κι αν δεν είναι.

Σ’ όλα τα απλά, καθημερινά να δίνει μαγεία ένα βλέμμα. Έρωτας, πόθος, αγάπη, όλα μαζί ένα κουβάρι μέσα στα βλέμματά σας. Και εμπιστοσύνη και σεβασμός και ηρεμία και ταραχή. Τα πάντα όλα σε μια αγκαλιά.

Δεν αρκούν αυτά για να ζωγραφίσουν μια ευτυχία; Τι να σου πουν οι λίστες όταν σε κάνει να γελάς;

Της Κικής Γιοβανοπούλου