Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Δεν είναι όλες οι ζωές ίδιες. Δεν έχουν όλοι την ίδια αφετηρία, την ίδια πορεία, τα ίδια εφόδια. Δεν αντιμετωπίζουν όλοι τα ίδια προβλήματα και δεν στέκονται απέναντι σε όσα περνάνε, με τον ίδιο τρόπο.

Δεν έχουν όλοι τις ίδιες αντοχές; Δεν έχουν όλοι την ίδια δύναμη; Δεν έχουν όλοι την ίδια αισιοδοξία; Το σίγουρο είναι πως κάποιοι έχουν περάσει πολλά και συνεχίζουν κι άλλοι καταφέρνουν να πνιγούν σε… μια κουταλιά νερό.

Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν βρεθεί σε τρομαχτικές τρικυμίες, άνθρωποι που έχουν υποστεί πισώπλατα μαχαιρώματα, άνθρωποι που έχουν γονατίσει αμέτρητες φορές κι όμως καταφέρνουν να σηκωθούν. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν προδοθεί, που έχουν τιμωρηθεί απ’ το Θεό ή τη μοίρα, που έχουν λυγίσει αποκαμωμένοι απ’ τις δυσκολίες κι όμως καταφέρνουν να αναγεννηθούν απ’ τις στάχτες τους.

Υπάρχουν άνθρωποι που όσα τους έχουν συμβεί, εκτός από μια πικρή γεύση στο στόμα, τους έχουν αφήσει αφήσει και μια απίστευτη δύναμη, ένα απίστευτο θάρρος. Υπάρχουν άνθρωποι που όσα κι αν έχουν περάσει, καταφέρνουν να χαμογελούν και να μην το βάζουν κάτω. Καταφέρνουν να συνεχίζουν, καταφέρνουν να πέφτουν εφτά φορές και να σηκώνονται οχτώ…

Αν αναρωτιέσαι πώς μπορούν να χαμογελούν ακόμη, αναλογίσουν λίγο τις σκοπέλους που πέρασαν, σκέψου τα χτυπήματα που δέχτηκαν, θυμήσου τους πόνους που αντιμετώπισαν. Αν αναρωτιέσαι πώς μπορούν να χαμογελούν ακόμη, φαντάσου τις καταιγίδες που τους πάγωσαν, τις φωτιές που τους έκαψαν και τους δαίμονες που τους πολέμησαν.

Όταν έχεις επιβιώσει από κατακλυσμούς μάτια μου, μην αναρωτιέσαι πώς αντέχεις στις ψιχάλες. Όταν έχεις παλέψει χίμαιρες, ποια κακία μπορεί να σε γονατίσει; Όταν έχεις χτίσει απ’ την αρχή τη ζωή σου πάνω σε αποκαΐδια, ποιο αεράκι μπορεί να σε τρομάξει;

Μπορώ να χαμογελάω ακόμη, γιατί έμαθα πως η ευτυχία είναι στιγμές. Μπορώ να χαμογελάω ακόμη, γιατί έμαθα πως μετά από την καταιγίδα βγαίνει πάντα ο ήλιος. Μπορώ να χαμογελάω ακόμη, γιατί έμαθα πως ακόμη και στο πιο βαθύ σκοτάδι, αν ψάξεις θα βρεις φως. Γι’ αυτά κι άλλα τόσα μπορώ να χαμογελάω ακόμη…

Της Κικής Γιοβανοπούλου