Ημέρα: 17 Ιουνίου 2020

Ξύπνησα μάτια μου και άρχισα να σε ψάχνω. Στην κουζίνα είναι ακόμα το ποτήρι με τον καφέ σου, στο δωμάτιο το μαξιλάρι σου, άδειο σαν το κενό στην καρδιά μου. Κοιτάζω στο σαλόνι και βλέπω την γωνία σου χωρίς εσένα. Άραγε πού να ‘σαι; Με άφησες να ζω με την σκιά σου, σε ένα κόσμο που…

“Όταν κάνεις παιδί θα καταλάβεις!” η πιο χιλιοειπωμένη σου ατάκα. Πόσες φορές την άκουσα απ’ τα χείλη σου! Κι όλα τα φοβάμαι, πονάω, ανησυχώ, αγωνιώ, φροντίζω… ρήματα που έκανες πράξη αθόρυβα για χρόνια. Ρήματα που κάνεις πράξη ακόμη. Κι ας μεγάλωσα. Όσο βρισκόμουν στην “αντίπερα όχθη”, αυτή του παιδιού, έβλεπα την αγάπη και τη θυσία,…