Κάποια στιγμή σκέφτεσαι πως δεν μετανιώνεις για τίποτα. Το ήθελες, το έζησες, το ένιωσες. Πως αν ξαναγινόταν από την αρχή το ίδιο θα έκανες, ακόμα κι αν ήξερες την συνέχεια.

Κάποια στιγμή ακόμα νιώθεις… Ακόμα νιώθεις στα χείλη σου το φιλί, εκείνο που σε ταξίδευε με μάτια κλειστά. Ακόμα νιώθεις στο σώμα σου το άγγιγμα, εκείνο που ένιωθες τόσο ζεστό. Ακόμα θυμάσαι εκείνη την αγκαλιά που μέσα της έκλεινες όλο τον κόσμο.

Κάποια στιγμη αναρωτιέσαι… Βρέχει στο κατώφλι του καλοκαιριού… Μήπως ο καιρός πενθεί μαζί σου; Μήπως κάτι θέλει να σου πει; Πως ένιωσες, αγάπησες, νοιάστηκες πραγματικά;

Κάποια στιγμή νοσταλγείς… Μια ακόμα αγκαλιά, μια γλυκιά ματιά κι ας είναι αποχαιρετισμός, ας είναι το τέλος. Κι αν δεν έρθει τελικά, κράτα σαν την πιο γλυκιά ανάμνηση, εκείνη την τελευταία που ένιωσες.

Κάποια στιγμή αποφασίζεις… Να κοιτάξεις μπροστά, να κοιτάξεις τον εαυτό σου λίγο παραπάνω. Να δώσεις μια ευκαιρία ακόμα σε ότι μπορεί να έρθει τώρα που ξέρεις κι έμαθες κάτι παραπάνω.

Κάποια στιγμή διαπιστώνεις… Πως δεν είναι όλα μόνο ένα τέλος, μπορεί να είναι μια νέα αρχή. Ένα ακόμα μάθημα ζωής, από εκείνα που ποτέ δεν τελειώνουν…

Του Θωμά Τριάντη