Το μυαλό άρχισε να μονολογεί και η καρδιά άκουγε “Δεν ξέρω τι να κάνω. Μάλλον δεν ήταν γραφτό. Πήγα στα μέρη που την είχα πρωτοδεί, εκεί που αντίκρισα πρώτη φορά τα υπέροχα μεγάλα, μελαγχολικά της μάτια” είπε.

Η καρδιά έμεινε αμίλητη…

“Σκέφτηκα…” είπε το μυαλό “όλες τις στιγμές που περίμενα να φανεί, σαν να ήταν κάθε φορά η πρώτη φορά. Ταξίδεψα στα μέρη που πηγαίναμε μαζί και την βλέπω εκεί… κι ας μην είναι”.

Η καρδιά κατέβασε τα μάτια και δεν είπε τίποτα…

“Ακούω τα τραγούδια που ακούγαμε μαζί κι αφιερώναμε ο ένας στον άλλον. Τώρα τα αφιερώνω σε σένα καρδιά μου…”.

Η καρδιά ψέλλισε “μην μου το κάνεις αυτό!”

“Βλέπω τις ταινίες που είδαμε παρέα και τώρα αποφεύγω”

“Ευχαριστώ που με σκέφτεσαι και τις αποφεύγεις…” ψιθύρισε η καρδιά.

“Πήγα στα μέρη της, όπως πήγαινα τόσες φορές. Απρόσκλητος μόνο για μια αγκαλιά και ένα φιλί και μου έλεγε ότι είμαι παλαβός!” 

Η καρδιά χαμογέλασε με συγκίνηση…

“Κοιτάω το τατουάζ που κάναμε για καλό σκοπό, αλλά εμένα μου θυμίζει τις στιγμές στην Σαλονίκη…” 

Η καρδιά δάκρυσε…

“Κοιτάω εκείνη την καρδούλα που μου έφτιαξε από λιωμένο κερί και άφησε στο γραφείο μου, σαν θησαυρό. Χαζεύω το λούτρινο μπρελόκ, το μουτρωμένο τιγράκι που μου χάρισε και η φατσούλα του έχει την λύπη που νιώθω”.

Η καρδιά ξέσπασε σε κλάματα και απάντησε ουρλιάζοντας “Νιώθεις; Τι νιώθεις; Τίποτα δεν νιώθεις! Μόνο σκέφτεσαι και πενθείς! Εγώ δεν θα πενθήσω για μια τέτοια αγάπη! Η Ελπίδα θα έρθει από εδώ. Μου το είπε. Και θα πάμε μαζί να την βρούμε. Εσένα σε άκουσα τόσην ώρα, αλλά δεν θα σε αφήσω να με παιδεύεις άλλο. Θέλω να ζήσω τις στιγμές αυτή τη φορά. Θα δώσω όλα όσα έχω, χωρίς να το σκεφτώ! Εσύ μείνε σπίτι και περίμενε την φίλη σου την Λογική να μιζεριάζετε με σκέψεις και άσκοπες αναζητήσεις. Θα πάω να την βρω! Να της πω, πως σε ξέγραψα εσένα και την Λογική σου! Θα πάω να την βρω μαζί με την Ελπίδα, γιατί εγώ ξέρω τι θέλω… δεν αναρωτιέμαι σαν και σένα!”.

Θωμάς Τριάντης – Men’s view