Θα σου μιλήσω για εκείνη τη μέρα. Εκείνη που απέχει μίλια μακριά από την αγάπη της εμπορικότητας. Θα σου μιλήσω για εκείνη την καρδιά. Εκείνη, που είναι βαμμένη με τις αποχρώσεις του κόκκινου και πάνω της σκιαγραφούνται ανεπαίσθητες, αραχνοΰφαντες ρωγμές που κλυδωνίζονται ακόμα περισσότερο σε κάθε παλμό της.
Αλήθεια, έχεις ακούσει ποτέ για αυτές τις καρδιές; Δεν συντονίζουν τα όνειρα με την πραγματικότητα. Δεν μπορεί το συναίσθημα να μην υπερνικά. Δεν υπάρχει καμία συνοχή με καλοστημένες γιορτές. Είναι ευάλωτες, μοναχικές, μα γνωρίζουν πραγματικά να ερωτεύονται. Γνωρίζουν ότι ο δικός τους Βαλεντίνος δεν έχει ημερομηνία. Τον κουβαλάνε μέσα τους με έναν ρομαντισμό που δεν ταιριάζει στο σήμερα.
Υποκλίνονται στη δύναμη της στιγμής. Εκεί, όπου πραγματικά ανήκουν. Δεν παρασύρονται. Ξέρουν να τολμούν γιατί δεν μπορούν να επιβιώσουν διαφορετικά. Κρύβουν όλα τα συναισθήματα με την ίδια ένταση και με τον πιο μαγικό τρόπο μπορούν να δοθούν απλόχερα με την υπερβολή που φαντάζει σαν ερωτική έκρηξη. Σε εκπλήσσουν. Σε μαγνητίζουν από το εκτυφλωτικό φως που εκπέμπουν και σε αποδεσμεύουν από την ορθή λογική της σκέψης σου.
Ο δικός τους Βαλεντίνος, δεν θα μπορούσε ποτέ να μην είναι φυλακισμένος μέσα στην άβυσσο του έρωτα. Αυτές οι καρδιές ξέρουν να τον φροντίζουν με ευλάβεια. Γνωρίζουν όσο κανείς άλλος να τον υπηρετούν, γιατί για εκείνες είναι αυτός που δίνει το πραγματικό νόημα της ίδιας της ζωής. Ίσως ποτέ να μην γνωρίσουν άλλο δρόμο και μοιάζουν σχεδόν από επιλογή, καταδικασμένες στο να αγαπούν. Σφραγίζουν μέσα τους τις αναμνήσεις. Κάνουν συλλογή των στιγμών τους και κλειδώνουν μέσα στο χρόνο κάθε πτυχή ερωτισμού.
Μία τέτοια καρδιά είναι και η δική μου. Η οποία θέτει τον Βαλεντίνο της στα πιο ψηλά σκαλοπάτια της ύπαρξης της και τρέμει στο ενδεχόμενο ότι κάποιος δεν θα την σεβαστεί. Πώς μπορεί να εγκλωβιστεί μέσα στα δίχτυα αυτής της μέρας; Που όλα γύρω της λανσάρουν την αγάπη πίσω από ταμπέλες εκπτωτικές;
Ο δικός μου Βαλεντίνος δεν κάνει εκπτώσεις. Δεν έχει ποσοτική αξία. Δεν γνωρίζει από παζάρια. Βάφει με την κόκκινο μπογιά του όλες εκείνες τις στιγμές που χάνονται μέσα στο γκρίζο. Χρωματίζει τα όνειρα μου δίχως να με ρωτήσει. Χωρίς καμία προγραμματισμένη ημερομηνία. Καμία δωροπρόταση. Γίνεται ο ίδιος το δώρο της ζωής μου. Είναι ελεύθερος και εγώ σκύβω κάθε φορά και φιλάω αυτή την ελευθερία του… Γίνομαι έρμαιο στο πιστό μας ραντεβού…
Της Βούλας Γκεμίση