Η ζωή είναι μια βόλτα με την μηχανή. Την καβαλάς και πας, ανάλογα με τον δρόμο. Άλλος τρέχει με 160 και άλλος έχει μάθει να πηγαίνει με το επιτρεπόμενο όριο. Το θέμα είναι να θυμόμαστε ότι δεν ζούμε για πάντα, έχουμε ημερομηνία λήξεως.
Το moto για φέτος, είναι “καλύτερα να κάνεις κάτι και να το μετανιώσεις, παρά να σου μείνει απωθημένο”. Για αυτό θα ζήσω, θα γελάσω μέχρι δακρύων και θα κλάψω για όσα δεν κατάφερα. Θα θυμηθώ πώς είναι να τραγουδάς και να μην σε νοιάζει αν είσαι η Κάλας. Θα κοιτάξω το ηλιοβασίλεμα στην θάλασσα, θα πάω βόλτα με την φίλη που έχω χρόνια να την δω και ας ξέρω πως θα ξαναχαθούμε .
Θα ζω για μένα, γιατί τόσα χρόνια ζούσα για τους άλλους. Φτάνει μέχρι εδώ! Ξύπνησε ο εαυτός μου ο αλήτης, που τον είχα θάψει κάτω από τα “πρέπει” και τα “σωστά”. Φωτιά σε όλα κι αν είναι λάθη, ας καώ απ’ τις φλόγες τους…
Της Ευγενίας Τριανταφυλλίδου