Ο νέος αντικαπνιστικός νόμος, είναι γεγονός. Το ίδιο και η τηλεφωνική γραμμή “1142”, όπου μπορούν οι πολίτες να καταγγέλλουν τους παραβάτες. Πάνω από 1000 κλήσεις τις 3 πρώτες μέρες λειτουργίας του, με ένα ποσοστό περίπου 30% να αφορά καταγγελίες.
Ο νόμος είναι νόμος κι όσο σκληρή κι αν ακούγεται για κάποιους, η σχεδόν καθολική απαγόρευση του καπνίσματος, η αλήθεια είναι πως το κακό είχε παραγίνει. Καπνίζαμε μέχρι και σε παιδότοπους! Το θέμα όμως δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι πως η γραμμή “1142” λειτουργεί και τα τηλέφωνα χτυπούν ασταμάτητα. Και χτυπούν ασταμάτητα, την ώρα που άλλα τηλεφωνικά νούμερα σιωπούν…
Αλήθεια, πόσο συχνά χτυπά το τηλέφωνο του “Χαμόγελου του Παιδιού”, για καταγγελίες παιδικής κακοποίησης; Πόσο συχνά χτυπά το τηλέφωνο της αστυνομίας, για περίεργες κινήσεις γύρω από σπίτια ή καταστήματα; Για καταγγελίες ξυλοδαρμών γυναικών και παράνομες κόντρες με αυτοκίνητα; Για περιπτώσεις trafficking ή για κακοποίηση ζώων;
Εσύ, που με τόση ευκολία πήρες τηλέφωνο να καταγγείλεις αυτόν που άναψε τσιγάρο στο διπλανό τραπέζι στην καφετέρια, αν δεις στο δρόμο έναν τύπο να χτυπάει μια γυναίκα θα αντιδράσεις το ίδιο αστραπιαία ή θα φύγεις γρήγορα μην τυχόν και μπλέξεις; Αν δεις ένα αυτοκίνητο να είναι παρκαρισμένο σε μια ράμπα αναπήρων, θα ενημερώσεις την τροχαία ή απλά θα προσπεράσεις; Αν δεις ένα παιδί να καθαρίζει τζάμια στα φανάρια, θα ειδοποιήσεις τις αρχές ή θα κλείσεις το παράθυρο και θα βάλεις σε λειτουργία τους υαλοκαθαριστήρες αν πλησιάσει το αμάξι σου;
Δεν καταδικάζονται αυτοί που θα ενημερώσουν τις αρχές για την οποία παράβαση. Οι νόμοι είναι νόμοι κι οφείλουμε να τους εφαρμόζουμε και αν κάποιοι παρανομούν, ως συνετοί πολίτες οφείλουμε να ενημερώνουμε τους αρμόδιους. Μήπως όμως ο κόσμος θα ήταν καλύτερος, αν αυτό το κάναμε σε κάθε περίπτωση κι όχι μόνο επιλεκτικά; Γιατί φίλε μου, να το βράσω αν καλείς τις αρχές γιατί άναψε τσιγάρο ο τύπος στην ταβέρνα και κλείνεις τα μάτια μπροστά στην κακοποίηση ενός παιδιού. Να το βράσω! Κι αυτό κι εσένα!
Της Κικής Γιοβανοπούλου