Ίσως να στα έχω πει… ίσως και πάλι όχι….

Υπάρχουν λέξεις που μπορούν να ειπωθούν, αλλά και πολλές ενδόμυχες σκέψεις που δεν μπορείς καν να ξεστομίσεις. Υπάρχει ο έρωτας που δεν μπορεί να εξελιχτεί σε αγάπη και η αγάπη που δεν μπορεί να γίνει πράξη.

Υπάρχουν τα δεσμά των φυλακών μας, που μας κρατάνε δέσμιους στα κλουβιά μας και δεν μπορούμε να πετάξουμε μακριά. Υπάρχουν τα “θέλω” και τα “πρέπει”, που συγκρούονται με την πραγματικότητα σε ένα χρόνιο πόλεμο, χωρίς νικητή. Υπάρχουν άνθρωποι που φεύγουν όταν τους έχεις ανάγκη πιο πολύ και άνθρωποι που δεν περίμενες, εμφανίζονται από το πουθενά.

Υπάρχει όμως η ανάγκη για ζωή, αγάπη και αποδοχή. Ιερές καταστάσεις που σου δίνουν τη δύναμη για να ξαναρχίσεις, να αναγεννηθείς. Υπάρχει η γη που συνεχίζει να αναπνέει και να γυρίζει, ότι κι αν σου έχει συμβεί. Υπάρχει και η ελπίδα που η ύπαρξή της κάθε μέρα, μας δίνει πνοή για ζωή.

Όλα αυτά υπάρχουν κι εγώ επιλέγω να συνεχίσω να ελπίζω…

Stella