Η γυναίκα που έμεινε ελεύθερη, κατάφερε να αγαπήσει ολοκληρωτικά τον εαυτό της.
Η γυναίκα που έμεινε ελεύθερη, δε στηρίζεται σε άλλους προκειμένου να αισθανθεί ολοκληρωμένη ή αγαπητή. Στηρίχθηκε στον εαυτό της, δυναμώνοντας τις αντοχές της, σε μία κοινωνία που τη στιγματίζει ως ανολοκλήρωτη.
Η γυναίκα που έμεινε ελεύθερη, δε θυσίασε αυτό που είναι, στην επιταγή καμίας επίπλαστης κοινωνικής επιταγής, που προσπαθεί να επιβληθεί με το “έτσι θέλω” σε κάθε
άνθρωπο.
Η γυναίκα που έμεινε ελεύθερη, βρήκε χρόνο να ταξιδέψει, να γνωρίσει άγνωστα μέρη, να αγαπήσει περισσότερο τον μαγικό αυτό κόσμο που την περιβάλλει.
Δεν έγινε εγωίστρια, έμαθε να αγαπάει περισσότερο οτιδήποτε την περιβάλλει, να λέει “όχι” επειδή η συνείδησή της φωνάζει πως αυτός ο δρόμος δεν είναι ο κατάλληλος για εκείνη. Έμαθε πως δεν πρέπει να καταδικάσει ούτε τον εαυτό της, ούτε τους άλλους σε μία άσχημη ζωή από τις δικές της ανασφάλειες και τα δικά της λάθη.
Η γυναίκα που έμεινε ελεύθερη, αγάπησε αυτό που είναι, περισσότερο από τα “πρέπει” και τους συμβιβασμούς.
Η γυναίκα που έμεινε ελεύθερη, απλώς επέλεξε το δικό της μοναδικό δρόμο, μέσα σε
αυτή τη μαγική διαδρομή που λέγεται ζωή…
Της Μαρίας Σκαμπαρδώνη