Αγναντεύεις τη θάλασσα, ταξιδεύεις νοερά μαζί της. Το βλέμμα σου καρφώνεται στην οριζοντογραμμή, εκεί που ενώνεται η θάλασσα με τον ουρανό. Η ένωση των δυο απέραντων κόσμων, χωρίς αρχή και τέλος, χωρίς παρελθόν και μέλλον, μόνο το παρόν, η στιγμή. Ο ήχος από το παφλασμό των κυμάτων σε παρασέρνει και ονειροβατείς μαζί της. Βουτάς νοερά στο βυθό της, στη γαλήνη της. Ηρεμείς, είσαι μόνος χωρίς αντιπερισπασμούς, χωρίς παρεμβολές, είσαι απλά εσύ. Απολαμβάνεις, αφήνεσαι… Προχωράς δυο βήματα και κοντοστέκεσαι. Ο αγέρας ξαφνικά φουντώνει, δίνοντας της άλλη μορφή. Τα κύματα θεριεύουν, αλλάζοντας στη στιγμή τα όσα ήξερες. Καταχνιά, αφροί και θολούρα κυριαρχούν στη σκηνή.