Η αλήθεια είναι πως ακόμη κι αν με συμπαθείς (δεν είναι όλοι οι άνθρωποι στα καλά τους!), μπορείς να χρησιμοποιήσεις πολλά επίθετα να με περιγράψεις, αλλά το “τυχερή”, σίγουρα δεν είναι ένα απ’ αυτά. Και να θες δηλαδή, δεν βγαίνει εκ των αποτελεσμάτων. Δεν ξέρω αν όλη αυτή η γκαντεμιά που κουβαλάω εντός μου, εξ απ’ ανέκαθεν, οφείλεται σε μάτι, όπως πιστεύει η μάνα μου (και με φτύνει κάθε φορά που φεύγω απ’ το σπίτι), αν είναι θέμα καθαρής “τύχης” να συμβαίνουν σε μένα όλα τα στραβά ή αν αντί για νερό, η κολυμπήθρα που με βάφτισαν περιείχε… γκαντεμίνη. Το θέμα είναι όμως, πως άνετα με λες… βασίλισσα της γκαντεμιάς!

Προφανώς δεν έχω κερδίσει ΠΟΤΕ, σε κανέναν διαγωνισμό (ούτε καρφίτσα)! Προφανώς δεν έχω κερδίσει ΠΟΤΕ, σε κανένα τυχερό παιχνίδι, τύπου ΛΟΤΤΟ, Λαχείο, ξυστό (έχω πάψει να παίρνω εδώ και χρόνια)! Προφανώς δεν έχω κερδίσει ΠΟΤΕ, ούτε φλουρί σε βασιλόπιτα! Ψέματα! Μια φορά το είχα πετύχει και το κατάλαβα την ώρα που το δάγκωσα (80 ευρώ στον οδοντίατρο). Η γκαντεμιά μου όμως, δεν περιορίζεται σε τέτοια πράγματα.

Εννοείται πως είμαι εγώ αυτή, της οποίας τον καφέ θα χύσει ο σερβιτόρος (επάνω στην καινούρια φούστα!). Εννοείται πως θα φτάσω στη στάση, την ώρα που θα έχει μόλις φύγει το λεωφορείο. Εννοείται πως όταν περιμένω σημαντικό τηλεφώνημα, πριν προλάβω να απαντήσω θα μου πέσει η συσκευή και θα γίνει χίλια κομμάτια (ή θα πέσει στη λεκάνη της τουαλέτας – True story!). Εννοείται πως την ώρα που θα περπατάω στο πεζοδρόμιο, το αυτοκίνητο που θα πατήσει σε λακκούβα με νερό, θα πετάξει όλο το νερό πάνω μου και φυσικά την ώρα που θα βρίζω θα δω κάποιον γνωστό μου, που δεν θα ήθελα να με δει με τίποτα σ’ αυτά τα χάλια! Εννοείται! Και φυσικά όλα αυτά, όσο κι αν προσέχω (γιατί την ξέρω τη μαύρη μου τη τύχη), θα μου συμβούν έτσι κι αλλιώς, οπότε το “Πρόσεχε” της μαμάς και των φίλων μου, δεν έχει καμία αξία.

Το θετικό της υπόθεσης βέβαια, είναι πως παρά τη γκαντεμιά μου, δεν με αποφεύγουν οι φίλοι μου, γιατί η γκαντεμιά μου, κάθε άλλο παρά μεταδοτική είναι. Θα με έλεγα καλύτερα “απορροφητήρα αρνητισμού”, οπότε όλοι γύρω μου είναι πανευτυχείς, μιας και τραβάω τα “στραβά κι ανάποδα” σαν μαγνήτης, αφήνοντας όλη την εύνοια του σύμπαντος, να λούσει τους γύρω μου. Μ’ αγαπούν λοιπόν, αν και αστειάκια τύπου “Παρασκευή και 13 σήμερα! Χρόνια σου πολλά!” δεν λείπουν.

Στα χρόνια που πέρασαν κι από τότε που ανακάλυψα ότι η τύχη δεν θα γίνει ποτέ καλή μου φίλη, προσπάθησα πολλές φορές να προβλέψω ή να αποφύγω την κακοτυχία. Όταν όμως κάτι είναι της μοίρας σου γραμμένο, αυτό δεν είναι εύκολο. Πλέον, έχω συμβιβαστεί με την ιδέα και προσπαθώ να μην δίνω και τόση σημασία στα παιχνίδια που παίζει η μοίρα στην πλάτη μου και δεν είναι λίγες οι φορές που προσπαθώ να το διασκεδάζω κιόλας! (Χαρτιά όμως με λεφτά, δεν πρόκειται να ξαναπαίξω ποτέ!).

Της Κικής Γιοβανοπούλου