Ξενέρα! Το συναίσθημα της εποχής.
Ξενέρα, ξενερώνω, ξε-νερώνω…
Σαν εκείνο το παλιό, ακριβό κρασί, που κρατούσες σκονισμένο στην κάβα σου, για να το απολαύσεις σε μια ειδική περίπτωση και μόλις το άνοιξες, τη στιγμή που περίμενες να νιώσεις την μεθυστική κι αρωματική του γεύση στον ουρανίσκο σου, γεύεσαι την νερωμένη απομίμηση, του φτηνού υγρού στα χείλη σου.
Δεν ξέρεις αν πρέπει να το φτύσεις διακριτικά ή να το καταπιείς…
Ξενέρα. Το συναίσθημα εκείνο, που βλέπεις όλες τις προσδοκίες σου να χορεύουν με το φιάσκο. Τις ελπίδες, τις προσδοκίες και τις επιλογές σου, να διαλύονται απροειδοποίητα και βάναυσα.
Δεν είναι λύπη, δεν είναι απογοήτευση, είναι κάτι χειρότερο… Δεν γουστάρεις καν να ασχοληθείς! Δεν αξίζει καν να ψάξεις τα αν και τα γιατί. Είναι τόσο απρόσμενα βίαιο το τέλος, που δεν ασχολείσαι καν με το γιατί έφτασες ως εδώ. Δεν έχει νόημα πια!
Ξενερώνεις, για την αξία που έδωσες σε καταστάσεις και ανθρώπους. Για τις προσπάθειές σου, που βούλιαξαν στο κενό, με αποτέλεσμα τη βίαιη καταπάτηση των δικαιωμάτων και των θέλω σου.
Ξενερώνεις για τον χαμένο χρόνο. Απλά ξενερώνεις…
Αλήθεια, ξενερώνω που έφτασα να ξενερώνω…
Stella
Εξαιρετικός παραλληλισμός! 😉
Τώρα, το πρώτο βήμα Στέλλα, είναι να αισθανθείς πραγματικά στο στόμα σου την γεύση του ξενερώματος γιατί μόνο έτσι θα θελήσεις να το φτύσεις… τώρα αν πάλι το καταπιείς, το σώμα σου θα διαμαρτυρηθεί αρρωσταίνοντας σοβαρά, γι αυτό να φτύνουμε ότι μας πέφτει βαρύ για να έχουμε την υγειά σας! 😉
ΑΦιλιά καρδιάς σε όλους! <3 (Α=Αληθινά)
Αχ Στεφανία μια χαρά τα λες… αλλά συνήθως πρώτα παθαίνεις και μετά μαθαίνεις ( όλοι την έχουμε πατήσει τουλάχιστον μια φορά )
Προτείνω να μας κάνεις μια λίστα με συμβουλές σου γιατί είναι άκρως πολύτιμες και κατατοπιστικές.