Μια ακόμη σχολική χρονιά (μετά κόπων και βασάνων είναι η αλήθεια) φτάνει στο τέλος της. Οι περισσότεροι μαθητές (αλλά και οι περισσότεροι γονείς), έχουν ήδη αρχίσει να μετρούν αντίστροφα για τη μέρα που το κουδούνι του σχολείου θα χτυπήσει για τελευταία φορά. Το καλοκαίρι έχει ήδη φτάσει, σε πείσμα του καιρού, που δεν έχει δεχτεί ακόμη ότι πρέπει να κατασταλάξει στις υψηλές θερμοκρασίες. Το τέλος της σχολικής χρονιάς, πέραν όλων των άλλων, σημαίνει πως ήρθε η ώρα οι γονείς να συνεννοηθούν για το καθιερωμένο δώρο της δασκάλας…

Το έντονο ελληνικό ταμπεραμέντο θ’ αρχίσει πάλι να ξετυλίγεται σε ομάδες του viber ή του messenger και κάποιες φορές ίσως και σε κατ’ ιδίαν συναντήσεις ανάμεσα στους γονείς. “Τι δώρο θα πάρουμε στη δασκάλα;” καθώς και “Πόσα λεφτά θα δώσει ο καθένας;” είναι οι κυριότερες ερωτήσεις, γύρω απ’ τις οποίες πολλές φορές δημιουργούνται κόντρες και διαφωνίες. Πολλές φορές, η άποψη του κάθε γονιού αναφορικά με τη “δουλειά” που έκανε η δασκάλα ολόκληρη τη χρονιά με τα παιδιά, επηρεάζει την απάντησή του στις ερωτήσεις αυτές. Κι επειδή φυσικά οι γνώμες ΚΑΙ σ’ αυτό το θέμα συνήθως διίστανται, αρχίζει το πανηγύρι…

Κάποιοι γονείς (μαμάδες κατά κύριο λόγο) θα επιμείνουν στο να δώσουν όλοι οι γονείς ένα αρκετά μεγάλο ποσό, γιατί η δασκάλα φέτος ήταν πολύ καλή! Πάνω σ’ αυτό θα πατήσουν κάποιες άλλες μανούλες, γιατί δεν ήταν τόσο ικανοποιημένες μαζί της, ενώ κάποιες άλλες γιατί δεν έχουν να διαθέσουν τόσα χρήματα. Υπάρχουν φυσικά κι εκείνες που θα διαφωνήσουν από άποψη, μιας και θεωρούν πως η δασκάλα ήδη πληρώνεται απ’ το δημόσιο και δεν υπάρχει λόγος για τέτοιες κινήσεις. Μηνύματα επί μηνυμάτων και ένας πανικός στις χωριστές μαμαδο-παρεούλες που δημιουργούνται σχεδόν πάντα. Ας πούμε όμως ότι κάποια στιγμή συμφωνούν στο ποσό. Πολλές μανούλες θα έχουν μούτρα γιατί δεν συμφωνούν κι άλλες απλά θα πουν ότι δεν συμμετέχουν σ’ όλο αυτό. Κι αφού σημειωθούν οι “απώλειες” θ’ αρχίσει ο δεύτερος γύρος. Τι δώρο να της πάρουμε;

Οι γνώμες ως γνωστόν είναι σαν τις… χμ… τέλος πάντων… όλες έχουμε από μία και φυσικά όχι απλά θα την πούμε, αλλά θα επιμείνουμε και στο να εισακουστεί. Γιατί; Γιατί εμείς ξέρουμε! Η καθεμία θα πει το μακρύ της και το κοντό της και φυσικά στο τέλος, οι μισές δεν θα είναι ικανοποιημένες. Για τις περισσότερες, το προσφερθέν δώρο θα είναι κακόγουστο / κιτς / δίχως χρησιμότητα και εννοείται πως στο στόχαστρο θα μπουν αυτές που το διάλεξαν κι οι οποίες θα φτάσουν να ορκιστούν ότι δεν θα το ξανακάνουν αυτό, γιατί πήγαν να κάνουν καλό και βρήκαν τον μπελά τους! Και φυσικά στο τέλος, όλες θα σχολιάσουν ότι πάλι η Περσεφόνη ήθελε να δώσει ο δικός της γιος το δώρο στη δασκάλα…

Το μόνο παρήγορο είναι, πως αυτή η κατάσταση μπορεί να υπάρχει κάθε χρόνο, κρατάει όμως μόνο λίγες μέρες, οπότε… υπομονή! Α! Και καλό καλοκαίρι!!!

Της Κικής Γιοβανοπούλου