Απογοητεύεσαι, θυμώνεις, λυπάσαι, αλλά συνεχίζεις να μένεις και να προσπαθείς. Μένεις σε μια κατάσταση / σε μία σχέση / σε μία δουλειά, από ανάγκη / από αδυναμία / από φόβο για το άγνωστο / από φόβο για ένα νέο ξεκίνημα. Και όλα αυτά που βίωσες τόσα χρόνια μέσα σε αυτήν την κατάσταση / σχέση / δουλειά να πάνε χαμένα; Και όλη την προσπάθεια που κατέβαλες τόσα χρόνια συνεχόμενα, να πάει χαμένη; Να την πετάξεις στα σκουπίδια έτσι απλά, χωρίς να προσπαθήσεις άλλη μία φορά; Να προσπαθήσεις, αλλά για πόσο; Πόσες ευκαιρίες θα δώσεις ακόμα; Πόσο θα συνεχίσεις να αδικείς τον εαυτό σου και να του δίνεις ψίχουλα; Κανείς δεν χορταίνει με ψίχουλα! Εσύ γιατί νομίζεις ότι σου αρκούν; Γιατί μένεις; Τι προσπαθείς να αποδείξεις ότι αξίζεις και σε ποιον; Εσύ δεν ξέρεις ποιος είσαι και τι αξίζεις; Πόσο ακόμα θα προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου πως είσαι καλά, πως έχεις ότι θέλεις και σου αξίζει;

Πρέπει να μάθεις να σέβεσαι τον εαυτό σου για να σε σεβαστούν και οι άλλοι. Πρέπει να μάθεις να σε αγαπάς. Να τον καλομάθεις, να τον αγκαλιάσεις, να τον πας μια βόλτα, να του αγοράσεις δώρα, να τον περιποιηθείς. Ο εαυτός σου και εσύ, είστε το ίδιο πρόσωπο. Μην μπερδεύεσαι, δεν είναι κάποιος ξένος. Από την στιγμή που γεννήθηκες, μέχρι και να κλείσεις τα μάτια σου θα είστε πάντα μαζί, άρα πρέπει να συμφιλιωθείς μαζί του, να τον νοιαστείς, να τον προσέξεις και να τον αγαπήσεις. Δεν θα το κάνει κανείς άλλος για σένα, κανείς άλλος δεν θα σε αγαπήσει όσο εσύ. Γι’ αυτό σου λέω, να μάθεις να φεύγεις από εκεί που δεν σε αγαπάνε, δεν σε καταλαβαίνουν, δεν σε νιώθουν και δεν σε σέβονται…

Αγγελική Ρεντζή
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας