“Εγώ λέω πάντα ακριβώς αυτό που σκέφτομαι!”. Πόσες φορές δεν έχουμε βρεθεί απέναντι σε ανθρώπους που καμαρώνουν, λέγοντας αυτή τη φράση; Ας μην κρυβόμαστε, δεν είναι και λίγες οι φορές που μπορεί να την έχουμε ξεστομίσει κι εμείς οι ίδιοι, σε μια προσπάθεια να τονίσουμε το πόσο ειλικρινείς και ευθείς χαρακτήρες είμαστε. Μεγάλο χάρισμα η ειλικρίνεια, αλλά πραγματικά πόσο 100% ειλικρινείς μπορούμε να είμαστε; Κι αν είμαστε τόσο όσο καυχιόμαστε, μήπως η ωμή ειλικρίνεια μας οδηγεί στα χωράφια της αγένειας; “Αν όλοι ήμασταν ειλικρινείς και ξεκάθαροι, θα ζούσαμε σ’ ένα καλύτερο κόσμο” λένε κάποιοι, όμως πραγματικά, μια τέτοια φράση θα μπορούσε πρακτικά να οδηγήσει σ’ αυτό το αποτέλεσμα;

“Πως σου φαίνομαι μ’ αυτό το φόρεμα;”

“Πως σου φαίνεται ο Στράτος;”

“Πως σου φαίνεται η δουλειά στην εταιρία μας;”

Απλές, αθώες ερωτήσεις, στις οποίες έχουμε όλοι πάμπολλες φορές βρεθεί αντιμέτωποι. Πόσο 100% ειλικρινά απαντήσαμε; Κι αν απαντήσαμε ειλικρινά, ήταν η αλήθεια μας ωμή, ακριβώς όπως εμφανίστηκε στο κεφάλι μας, όταν τις ακούσαμε; Πόσο εύκολο θα ήταν να απαντήσουμε:

“Είσαι που είσαι κοντή και χοντρή, έβαλες και το τούλι και μοιάζεις με παραγεμισμένη μπομπονιέρα!”

“Είναι ο πιο γελοίος, γλοιώδης τύπος που έχω γνωρίσει! Άσε που νομίζω πως με γλυκοκοιτούσε!”

“Αν δεν είχα ανάγκη, ούτε απ’ έξω δεν θα περνούσα απ’ το κωλοχανείο, που τολμάς να λες εταιρία!”

Αντ’ αυτών, συνήθως απαντάμε ή ψευδώς (“όλα είναι τέλεια!”) ή προσπαθώντας να χρυσώσουμε το χάπι:

“Νομίζω πως το αν δοκίμαζες κάτι σε μαύρο θα σου πήγαινε περισσότερο!”

“Συμπαθής φαίνεται… Εντάξει, μια φορά τον είδα, δεν μπορώ να εκφέρω και εμπεριστατωμένη άποψη!”

“Νιώθω πολύ τυχερή που βρίσκομαι εδώ! Όλα φαίνονται υπέροχα!”

Ίσως όλα τα παραπάνω να μην θεωρούνται φριχτά ψέματα, μπορεί να ανήκουν στα λεγόμενα “λευκά ψεύδη”, αυτόματα όμως ακυρώνουν το “Εγώ λέω πάντα, ακριβώς αυτό που σκέφτομαι!” για το οποίο πολλοί καμαρώνουμε. Δεν είμαι πολύ σίγουρη πως αν λέγαμε πάντα αυτό που σκεφτόμαστε, ακριβώς όπως το σκεφτόμαστε, θα ζούσαμε σ’ έναν καλύτερο κόσμο. Νομίζω πως μάλλον θα ζούσαμε σ’ έναν κόσμο, στον οποίο όλοι θα ήμασταν μαλωμένοι και κανείς δεν θα μιλούσε με κανέναν!

Η προσωπική μου άποψη είναι πως το “Εγώ λέω πάντα ακριβώς αυτό που σκέφτομαι” είναι απ’ τα πιο μεγάλα ψέματα που λέμε οι περισσότεροι αβίαστα. Αν έλεγες αυτό που σκέφτεσαι, ακριβώς όπως το σκέφτεσαι, δεν υπήρχε περίπτωση να σου μιλάει κανείς! Κι αν ακόμη επιμένεις πως μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να ακούν την αλήθεια γυμνή, θα σου πω πως όλοι θέλουμε ν’ ακούμε αλήθεια, αλλά η οποία να εμπεριέχει και λίγη ευγένεια. Αλλιώς δεν θεωρείται ειλικρίνεια, αλλά αγένεια και κακοήθεια.

Της Κικής Γιοβανοπούλου