Τι θα πει ο κόσμος;

Τι θα πει ο κόσμος; Τι θα πει ο κόσμος που κυκλοφορείς τέτοια ώρα; Που χώρισες απ’ τον άντρα σου; Που δεν θέλεις να κάνεις παιδιά; Που δεν βρίσκεις μια δουλειά “της προκοπής”; Τι θα πει ο κόσμος για τον άνθρωπο που διάλεξες να έχεις δίπλα σου; Για τα ρούχα που φοράς; Για το χρώμα που έβαψες τα μαλλιά σου; Που αποφάσισες να κάνεις τατουάζ σ’ αυτή την ηλικία; Τι θα πει ο κόσμος που άφησες το γιο σου να πάει μοντέρνο χορό; Που άφησες την κόρη σου να πάει μποξ;

Υπάρχει ένα παραμύθι, που λέγεται “Ο μυλωνάς κι ο γάιδαρός του”. Το παραμύθι αυτό, μιλάει για την ιστορία ενός μυλωνά, που αποφάσισε να πάει με το γιο του στο παζάρι. Ανέβηκε στο γάιδαρο ο πατέρας κι ο γιος περπατούσε δίπλα του. Στο δρόμο τους σχολίασαν, βλέποντας τον πατέρα που ήταν νέος και δυνατός, ν’ αφήνει μικρό παιδί να περπατάει κι εκείνοι αμέσως άλλαξαν θέση. Λίγο πιο κάτω, κάποιοι άλλοι που τους είδαν, άρχισαν να λένε ότι η νέα γενιά δεν σέβεται πλέον τους μεγαλύτερους. Μα να είναι ο γιος πάνω στο γαϊδούρι κι ο πατέρας να περπατάει; Ακούγοντας τα λόγια αυτά, ανέβηκε κι ο γιος πάνω στο γάιδαρο, για να ακούσουν λίγο πιο κάτω από κάποιους άλλους ότι θα έπρεπε να ντρέπονται! Με τέτοια ζέστη, να φορτώνουν το ζωντανό, με τόσο βάρος; Ντράπηκαν γι’ αυτό που άκουσαν και κατέβηκαν κι οι δυο κάτω απ’ το γαϊδούρι, συνεχίζοντας το δρόμο τους με τα πόδια, δίπλα στο ζώο τους. Λίγο πιο κάτω, κάποιοι άλλοι που τους είδαν, άρχισαν να τους κοροϊδεύουν που περπατάνε, ενώ έχουν το γαϊδούρι…

Το παραμύθι είναι υπέροχο και το ηθικό δίδαγμα που βγαίνει απ’ αυτό είναι απλό. Ο κόσμος πάντα θα έχει κάτι να πει, ανεξάρτητα απ’ το τι θα κάνεις… Όλοι το ξέρουμε! Όλοι το γνωρίζουμε, αλλά πάντα τα λόγια της μάνας μας, θα αντηχούν στ’ αυτιά μας πριν κάνουμε οτιδήποτε! “Πρόσεχε τις κινήσεις σου! Δεν θα δίνουμε δικαιώματα να μας σχολιάζουν!”. Φυσικά αυτό είναι κάτι που της έλεγε η δική της μαμά, που της το έλεγε με τη σειρά της η δική της μαμά και πάει λέγοντας. Είναι μια φράση που θέλοντας και μη, έχει περάσει μέσα μας, την έχουμε κάνει βίωμα, κτήμα μας.

Τι θα πει ο κόσμος; Θα σου πω εγώ τι θα πει ο κόσμος! Τα χειρότερα θα πει! Αλλά να σου πω κάτι; Τα χειρότερα θα τα πει έτσι κι αλλιώς! Ακόμη κι αν φέρεσαι / ντύνεσαι / μιλάς όπως “πρέπει”, πάλι τα χειρότερα θα πει! Γιατί αυτή είναι η φύση μας! Να σχολιάζουμε τους πάντες, για τα πάντα! Γιατί κρίνοντας τους άλλους, νιώθουμε καλύτερα, νιώθουμε εμείς πιο σπουδαίοι! Γιατί αρνούμαστε να δεχτούμε και να παραδεχτούμε το προφανές! Ότι είμαστε δυστυχισμένοι με τη ζωή μας, αυτή την άδεια και μίζερη ζωή μας. Ίσως γιατί στην προσπάθειά μας ν’ ακολουθούμε τα “πρέπει” του κόσμου, δεν νιώσαμε ποτέ πραγματικά ελεύθεροι! Ίσως γιατί δειλιάσαμε να τολμήσουμε και προτιμούμε να κατακρίνουμε βάναυσα, οτιδήποτε δείχνει πως δεν είναι όπως “πρέπει”. Αν νιώθαμε καλά με τη δική μας ζωή, δεν θα είχαμε την ανάγκη να σχολιάζουμε τις ζωές των άλλων. Το λες και θλιβερό…

Τι θα πει ο κόσμος; Μια φράση που έχει περάσει στο dna μας! Μια φράση που μόνο όταν πάψει να μας απασχολεί, θα καταφέρουμε να νιώσουμε πραγματικά ελεύθεροι και θα δώσουμε την δυνατότητα στον εαυτό μας να γίνει ειλικρινά ευτυχισμένος!

 

Της Κικής Γιοβανοπούλου