“Μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται” σύμφωνα με την λαϊκή ρήση. Ισχύει όμως σε κάθε περίπτωση και αν όχι ποιοι λόγοι συνωμοτούν για το αντίθετο; Πώς μπορούν δύο άνθρωποι, που τους χωρίζει η απόσταση, να παραμείνουν ερωτευμένοι;
Ο Κώστας και η Άννα γνωρίστηκαν στην Αγγλία πριν 11 χρόνια. Σπουδαστές και οι δύο. Ο Κώστας γέννημα θρέμμα Αθηναίος, ενώ η Άννα μεγαλωμένη στην Θεσσαλονίκη. Συναντήθηκαν στο Essex της Αγγλίας, για το μεταπτυχιακό τους. Αμέσως δημιουργήθηκε μεταξύ τους μια έντονη σχέση. Ο ένας ήταν το στήριγμα του άλλου σ’εκείνο το κρύο μέρος μακριά από την πατρίδα. Κατέληξαν να ζουν στο ίδιο διαμέρισμα. Μαζί διάβαζαν, μαζί πήγαιναν στη σχολή, μαζί διασκέδαζαν… όλα μαζί. Δύο χρόνια κράτησαν οι σπουδές τους, ώσπου έφτασε η ώρα να γυρίσουν πίσω, ο καθένας στο σπίτι του, ο καθένας στην πόλη του. Μια στιγμή που ήξεραν πως θα συμβεί, αλλά δεν ήθελαν ποτέ να ‘ρθει. Κανείς από τους δύο δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει τον αναγκαστικό αυτό χωρισμό.
Κάθε βράδυ μιλούσαν στο τηλέφωνο, ώρες ατελείωτες. Ο Κώστας δεν μπορούσε να την ξεχάσει. Το ίδιο και η Άννα. Ζούσαν για την στιγμή που θα τελειώσει η μέρα, ώστε να πουν όλα όσα τους συνέβησαν. Αυτή η κατάσταση κράτησε ενάμιση χρόνο περίπου. Στο διάστημα αυτό, ο Κώστας ανέβαινε στη Θεσσαλονίκη όσο πιο συχνά μπορούσε. Και οι δύο όμως έψαχναν για δουλειά, γι’αυτό και δεν είχαν την οικονομική άνεση για ταξίδια.
Ο Κώστας προσπαθούσε να πείσει την Άννα να κατέβει, με το επιχείρημα πως στην Αθήνα είχε πιο πολλές ευκαιρίες για να βρει δουλειά. Πώς όμως η Άννα θα το έλεγε στους γονείς της; Με ποια αιτιολογία θα κατέβαινε;
Τότε ήταν που ο Κώστας προσλήφθηκε σε μια πολυεθνική. Αμέσως ανακοίνωσε στους δικούς του πως σκόπευε να αρραβωνιαστεί. Ήξεραν βέβαια για την Άννα, την είχαν γνωρίσει σε μια από τις επισκέψεις τους στην Αγγλία. Έτσι κι έγινε. Η Άννα και οι γονείς της κατέβηκαν στην Αθήνα για τους αρραβώνες, μιας και η Άννα θα έμενε εκεί. Ο Κώστας τα είχε κανονίσει όλα. Μέχρι και σπίτι νοίκιασε.
Τελικά η απόσταση, για αυτούς τους δύο, δεν ήταν εμπόδιο, απεναντίας έκανε τον ερωτά τους ακόμη πιο δυνατό.
Σήμερα ζούνε ευτυχισμένοι με τα δύο τους παιδιά στην Αθήνα.
Ρομαντική ιστορία… αλλά τι θα γινόταν αν η Άννα έβρισκε πρώτη δουλειά; Νομίζετε πως ο Κώστας θα άφηνε τόσο εύκολα την πρωτεύουσα για να ανέβει στη Θεσσαλονίκη; Κι αν η Άννα γνώριζε τελικά έναν νεαρό, γοητευτικό, ευγενικό και με καλή δουλειά, νομίζετε πως η ιστορία μας θα είχε το ίδιο τέλος; Νομίζετε πως θα περίμενε ακόμα τον Κώστα;
Η ζωή μας αποτελείται από μικρές στιγμές, που όλες μαζί ενώνονται και μας κάνουν αυτό που είμαστε. Αν κάποια από αυτές ήταν διαφορετική, πολύ πιθανόν και η κατάστασή μας να ήταν αλλιώς. Όλες οι στιγμές μαζί σχηματίζουν ένα παζλ και όταν αλλάζεις κάποια κομμάτια αλλάζει και η εικόνα.
από Σοφία Β.
Δεν υπάρχει συνταγή! 😉
Μόνο αν υπάρχει Αγάπη και όχι ο έρωτας του πρώτου καιρού που έχει πάντα ημερομηνία λήξης, θα βρεθεί η σωστή λύση γιατί η απόσταση είναι δοκιμασία! 😛
Καλή μέρα να έχουμε! 🙂
Έτσι ακριβώς είναι!
Καλή σας μέρα!