Το πρώτο ψέμα το ‘βγαλα
σαν πέτρα απ’ τα νεφρά μου
το δεύτερο σαν κέρασμα
ποτήρι δροσερό.
Το τρίτο σαν της άνοιξης
το πρώτο αεράκι
στο τέταρτο κοιτάχτηκα
δεν ήμουν πια εγώ.

Ακούγοντας τους στίχους του Θανάση Παπακωνσταντίνου, συνειδητοποιείς πως η ύπαρξη του ψέματος στη ζωή μας είναι σίγουρα η μόνη αλήθεια.

Πόσα ψέματα λέμε καθημερινά όλοι μας; Πόσες φορές λέμε ψέματα απαντώντας «καλά» στην ερώτηση «τι κάνεις;» απλά και μόνο για να αποφύγουμε μια ενδεχόμενη συζήτηση; Πόσες φορές λέμε ψεύτικες κολακείες στη φίλη μας όταν μας ρωτάει πώς μας φαίνεται; Πόσες φορές κάνουμε τους χαζούς ακούγοντας τα ψέματα των άλλων; Τέτοιου είδους μικρά ψέματα υπάρχουν συνεχώς στην καθημερινότητά μας.

Το ψέμα ζει στη ζωή μας. Ψέματα στην μάνα μας, στον φίλο μας, ψέματα στον σύντροφό μας, στα παιδιά μας, ψέματα στον συνάδελφο μας, στο αφεντικό μας, ψέματα στον κολλητό μας, και κυρίως ψέματα στον εαυτό μας… ψέματα, ψέματα, ψέματα….
Μικρά ή μεγάλα, ασήμαντα ή απαραίτητα, ψέματα αθώα ή πονηρά, συνεχώς ψέματα. Ψέματα που γίνονται αλήθειες, αφού καταλαμβάνουν σταδιακά το υποσυνείδητο, μη μπορώντας να τα ξεχωρίσουμε από την αλήθεια.

Από τα γεννοφάσκια μας, ακόμα το ψεύτικο κλάμα για μια αγκαλιά ή για να τραβήξουμε την προσοχή της μητέρας.

Μεγαλώνοντας το ψέμα για το κρυμμένο γλυκό που φάγαμε ή για τη ζημιά που κάναμε.

Έπειτα στην εφηβεία, γελοία ψέματα με σκοπό τον εντυπωσιασμό, προσπαθώντας να δείξουμε πως τα ξέρουμε όλα.

Αργότερα ψέματα για την οικονομική και κοινωνική μας κατάσταση, ώστε να προσελκύσουμε το αντίθετο φύλο.

Ψέματα στους φίλους μας, για την σπουδαία θέση που τάχα έχουμε στην εταιρεία, ενώ στην πραγματικότητα είμαστε το παιδί για όλες τις δουλειές.

Ψέματα και κολακείες στον προϊστάμενο, ώστε να πετύχουμε μια ευνοϊκή μεταχείριση.

Ψέματα στον σύντροφό μας για το πόσο κόστισε η τσάντα που αγοράσαμε, μόνο και μόνο για να αποφύγουμε γκρίνιες και μουρμούρες.

Ψέματα στον εαυτό μας, προσπαθώντας να τον πείσουμε πως όλα είναι καλά.

Και στο τέλος που βρίσκεται η αλήθεια; Πού είναι κρυμμένη; Είμαστε ικανοί να τη βρούμε; Ή μήπως είναι μπλεγμένη τόσο καλά στο μυαλό μας που δεν μπορούμε να την αναγνωρίσουμε;

της Σοφίας Β.