-Θα έρθεις την Κυριακή για φαγητό;

-Αχ βρε μαμά! Αυτό το Σαββατοκύριακο θα λείπω! Θα πάμε με κάτι φίλους εκδρομή στο Πήλιο!

-Καλά μωρό μου, δεν πειράζει… Την άλλη Κυριακή αν βολέψει.

-Την άλλη Κυριακή παντρεύεται ένας συνάδελφός μου. Δεν θα μπορέσω!

-Ε τότε μέσα στην εβδομάδα αγάπη μου, όποτε σε βολεύει, πέρνα για ένα καφέ! Να σε δω και λίγο!

-Αυτή την εβδομάδα αποκλείεται! Καίγομαι στο γραφείο και σχολάω αργά. Θα το κανονίσουμε όμως! Και τώρα σ’ αφήνω γιατί έχω ραντεβού με μια φίλη και θ’ αργήσω! Φιλιά!

Απ’ τη στιγμή που άνοιξες τα φτερά σου μακριά απ’ το πατρικό σου, είτε γιατί παντρεύτηκες, είτε γιατί αποφάσισες να μείνεις μόνος/η, ο χρόνος που περνάς με τη μαμά σου είναι ελάχιστος. Το πρώτο διάστημα, μπορεί να πηγαίνεις πιο συχνά, περνώντας όμως ο καιρός, οι επισκέψεις αρχίζουν ν’ αραιώνουν. Από ένα σημείο και μετά, φτάνεις στο να τη βλέπεις μόνο σε γιορτές. 

Είσαι τόσο πνιγμένος/η στις υποχρεώσεις σου, που έπαψες να επισκέπτεσαι συχνά το πατρικό σου. Είσαι τόσο πολυάσχολος/η πια, που “πρέπει” να βάζεις τις “σωστές” προτεραιότητες για να τα προλαβαίνεις όλα! Δουλειά, σχέση, φίλοι, κοινωνική ζωή και πολλά άλλα μπαίνουν στη λίστα, πριν από έναν καφέ με τη μαμά…

Μεγάλωσες πια κι η σχέση σας, είναι τελείως διαφορετική. Δεν σε μαλώνει όπως παλιά, ούτε σου κάνει συνεχώς παρατηρήσεις, ούτε σου φωνάζει όταν αργείς. Τις φορές που βρίσκεστε, φτιάχνετε καφεδάκι κι ίσως κάνετε κι ένα τσιγαράκι παρέα. Της λες τα νέα σου, της εκμυστηρεύεσαι όσα σε βαραίνουν, κάνετε αστεία… Σου λέει για τις φίλες της, σου κάνει παράπονα για τον πατέρα σου, σου λέει τα κουτσομπολιά της γειτονιάς… Πλέον η σχέση σας έχει γίνει φιλική.

Ίσως την ακούς πού και πού να παραπονιέται που δεν σε βλέπει συχνά, αλλά συνήθως ψελλίζεις μια δικαιολογία, υπόσχεσαι ότι θα την επισκεφτείς σύντομα και κλείνεις βιαστικά το τηλέφωνο. Κάποιες φορές ίσως απορείς πως γίνεται να μην καταλαβαίνει πόσο πολυάσχολος/η είσαι, πόσα πράγματα έχεις να κάνεις! Κάποιες φορές ίσως κι εσύ την σκέφτεσαι και σου λείπει, αλλά μεταθέτεις την επίσκεψή σου για κάποια άλλη στιγμή… αργότερα… θα βρεις χρόνο…

Κι έρχεται κάποια στιγμή, που θες όσο τίποτα έναν καφέ μαζί της. Έρχεται κάποια στιγμή, που θα έδινες και τη μισή σου ζωή για μια ώρα μαζί της. Έρχεται κάποια στιγμή, που η αγκαλιά της σου λείπει όσο τίποτα. Έρχεται κάποια στιγμή, που δεν είναι πια δίπλα σου. Έρχεται κάποια στιγμή που πονάει σαν μαχαιριά, η ανάγκη για “λίγες στιγμές μαζί της”… 

Της Κικής Γιοβανοπούλου