Στα παλιά τα χρόνια (στην εποχή μου), όταν οι δάσκαλοι – καθηγητές έκαναν παράπονα στους γονείς μας για την επίδοσή μας στα μαθήματα ή για τη συμπεριφορά μας, όταν επιστρέφαμε στο σπίτι, τ’ ακούγαμε για τα καλά! Κατσάδες, τιμωρίες, μαλώματα… Τα λόγια των δασκάλων στ’ αυτιά των γονιών μας ήταν μη αμφισβητήσιμα! Τα πράγματα σήμερα έχουν αλλάξει. Πλέον, αν κάποιος δάσκαλος παραπονεθεί για την συμπεριφορά ή την επίδοση των παιδιών μας, συνήθως βρίσκεται εκείνος απολογούμενος.
-Κάποιο λάθος κάνετε κυρία μου! Ο Γιωργάκης μου είναι υπάκουο και ευγενικό παιδί! Αποκλείεται να σας αντιμίλησε!
-Η Μαιρούλα δεν πηγαίνει καλά στα μαθηματικά; Μα τι λέτε κυρία μου! Η Μαιρούλα ήξερε να μετράει μέχρι το 100 από 3 χρονών κι έμαθε την προπαίδεια στο νηπιαγωγείο!
-Ειλικρινά δεν μπορώ να πιστέψω όσα μου λέτε! Ο Πέτρος μου δεν θα φερόταν ποτέ κατ’ αυτόν τον τρόπο! Ίσως το καημένο παρασύρθηκε απ’ τους συμμαθητές του! Μα είναι τόσο καλό παιδί! Δεν ξέρω τον γιο μου;
-Αυτό που μου λέτε μου φαίνεται αδιανόητο! Η Αργυρούλα μου είναι πάντα συνεπής στις υποχρεώσεις της. Καμία άλλη δασκάλα δεν μου έχει παραπονεθεί ποτέ πως είναι αδιάβαστη!
Μη μου πεις πως δεν έχεις ποτέ πει ή τουλάχιστον ακούσει από άλλη μανούλα κάτι παρόμοιο! Το να πει κάποιος κάτι αρνητικό για το παιδί σου, έστω κι αν αυτός ο κάποιος έχει τις αγαθότερες προθέσεις του κόσμου, δεν καταπίνεται εύκολα! Το ξέρω! Κι ίσως αν βρεθείς ως γονιός σε μια τέτοια κατάσταση, αυτό που σου βγαίνει αυτόματα είναι να το δικαιολογήσεις. Όμως Αν αγαπάς το παιδί σου, πάψε να το δικαιολογείς!
Ο δάσκαλος του παιδιού σου είναι σ’ αυτή τη θέση για να βοηθήσει το παιδί σου να εξελιχθεί. Είναι εκεί για να το διδάξει νέα πράγματα, να του μάθει καινούριες έννοιες, να το βοηθήσει ν’ ανοίξει τους ορίζοντες και το μυαλό του. Είναι εκεί για καλό σκοπό! Αν έχεις αυτό στο μυαλό σου, αν μπορέσεις να συνειδητοποιήσεις πως μόνο ως σύμμαχο θα έπρεπε να τον βλέπεις, θα καταλάβεις πως δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος να μπεις σε αμυντικό mood!
Ίσως η σωστότερη απόκριση, στα “παράπονα” του δασκάλου να ήταν:
-Θα ήθελα πραγματικά να το διορθώσουμε αυτό! Πως πιστεύετε πως πρέπει να το χειριστούμε;
-Βλέπω κι εγώ πως είναι λίγο αδύναμος στα μαθηματικά. Θα μπορούσατε να μου προτείνετε κάποιες ασκήσεις να τις κάνω μαζί του;
Ο δάσκαλος του παιδιού μας δεν είναι αντίπαλός μας! Δεν υπάρχει κανένας λόγος να προσπαθήσουμε να τον πείσουμε ότι κάνει λάθος αναφορικά με τα όσα “καταλογίζει” στο καμάρι μας. Ζει μαζί με το παιδί μας ένα μεγάλο κομμάτι της μέρας, σίγουρα κάτι θα έχει δει πριν μας μιλήσει. Αν τον αντιμετωπίζουμε ως αντίπαλο, κάποια στιγμή απλά θα κουραστεί με τις μεταξύ μας αντιπαραθέσεις και θα πάψει ν’ ασχολείται, αν όμως τον αντιμετωπίζουμε ως σύμμαχο και συνεργαστούμε, στο τέλος της μέρας το παιδί μας μόνο κερδισμένο θα βγει!
Της Κικής Γιοβανοπούλου