Η κόρη μου είναι ένα πλάσμα που ήρθε στα χέρια μου κάτι περισσότερο από 3 κιλά… Ήταν το πιο μικρό, εύθραυστο θαύμα που είδα στη ζωή μου! Αυτό το πανέμορφο ανθρωπάκι με τα τεράστια μάτια, έγινε η αιτία να ξεχάσω πολλά κομμάτια του εαυτού μου, κάνοντάς την προτεραιότητα. Πέρασα και θα περάσω αμέτρητα ξενύχτια, στεναχώριες, άγχη, έκανα στην άκρη πολλά δικά μου “θέλω” για τις δικές της ανάγκες. Η κόρη μου είναι κομμάτι μου και μάλιστα το πιο όμορφο, το πιο σημαντικό! Σαν μάνα λοιπόν, έχω κάθε δικαίωμα και να την κανακέψω και να την φροντίσω και να την κακομάθω! Ναι, αν η κόρη μου επιθυμήσει λαχανοντολμάδες, θα σκιστώ να τους φτιάξω, αν θέλει για το πάρτι το Σάββατο μια συγκεκριμένη φούστα, θα φροντίσω να της την έχω έτοιμη στη ντουλάπα! Δεν είπαμε να γίνει μια απαιτητική τεμπέλα ολκής! Φυσικά και θέλω να γίνει ανεξάρτητη και δυναμική και αυτόνομη, αλλά δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχει αυτό με την φροντίδα από τη μαμά της!
Θα έρθει μια μέρα που θα μου φέρει στο σπίτι τον “όποιο” και θα μου ανακοινώσει περιχαρής πως αυτός είναι ο άντρας της ζωής της. Και εντάξει… θα προσπαθήσω να καταπνίξω την ανάγκη μου να τον αρπάξω απ’ το πέτο, ταρακουνώντας τον και φωνάζοντάς “Τι θέλεις απ’ το κοριτσάκι μου αλητάμπουρα;;;”! Θα προσπαθήσω να συγκρατηθώ και να μην αρπάξω το κουζινομάχαιρο, κολλώντας τον στον τοίχο και με μάτι που στάζει αίμα να του πω “Αν ποτέ την στεναχωρήσεις θα σου κόψω την καρωτίδα!”. Θα ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ να συγκρατηθώ!
Θα έρθει όμως η στιγμή που ο “όποιος” θα τη στεναχωρήσει. Και θα την κάνει να κλάψει. Θα έρθει η στιγμή που θα μαλώσουν κι ίσως ανταλλάξουν πικρές κουβέντες, όπως όλα τα ζευγάρια. Θα έρθουν στιγμές που στα μάτια του δεν θα είναι αυτό που είναι στην πραγματικότητα, μια υπέροχη πριγκίπισσα! (“Όποιε” είσαι νεκρός! Τρέχα!!!). Όχι, στο σπίτι σας δεν θα ανακατευτώ (καλά μη το δένεις και κόμπο, αν την πληγώσεις βγάλε εισιτήριο για Μεξικό άνευ επιστροφής!), η αγκαλιά μου όμως θα είναι πάντα ανοιχτή να τη δεχτεί και να την κακομάθει με χάδια, φιλιά και λαχανοντολμάδες! Όσο χρονών κι αν γίνει, θα είναι πάντα για μένα “η μικρή μου πριγκίπισσα”! Όσο χρονών κι αν γίνει, θα είμαι πάντα η μαμά της κι ως μαμά της, για την ευτυχία της θα κάνω ό,τι περνάει απ’ το χέρι μου! Το να της κάνω τα χατίρια και να τη φροντίζω, είναι μόνο ένα απ’ τα πολλά κομμάτια της μεταξύ μας σχέσης. Απ’ αυτή την τόσο ιερή σχέση “μάνας – κόρης”, βγαίνουν πολλά μαθήματα ζωής κι ένα απ’ αυτά είναι πως αγάπη σημαίνει φροντίδα! Γι’ αυτό πριν τολμήσεις να την πεις “κακομαθημένη”, σκέψου πως έτσι ακριβώς την έμαθα ν’ αγαπάει, κακομαθαίνοντας, κανακεύοντας και φροντίζοντας αυτούς που έχει στην καρδιά της! Έτσι ακριβώς αγαπάει κι εσένα (είπες κάτι;;;)!
Ναι, η κόρη μου είναι μόλις οκτώ και ναι, όλες οι παραπάνω σκέψεις είναι πολύ μακρινές και σήμερα τις παραθέτω με απόλυτα χιουμοριστική διάθεση… Ναι, ίσως μέχρι τότε αλλάξω εκατό απόψεις για το θέμα κι ίσως όταν έρθει η ώρα, το μόνο που θα με νοιάζει είναι να είναι χαρούμενη. Ναι, ίσως τελικά γίνω η πεθερά που κανένας γαμπρός δεν θα ήθελε να έχει, αλλά να σου πω κάτι; Σήμερα δεν με νοιάζει! Πάω να της φτιάξω λαχανοντολμάδες!
Κική Γιοβανοπούλου