«Είμαι καλή μαμά;» Πόσες φορές δεν έκανες στον εαυτό σου ή τον σύντροφό σου, αυτή την ερώτηση; Πόσες φορές δεν αναρωτήθηκες αν τα κάνεις όλα σωστά στην προσπάθειά σου να προσφέρεις στο παιδί σου το καλύτερο που μπορείς; Πόσες φορές δεν ένιωσες ενοχές γιατί ήσουν υπέρ του δέοντος αυστηρή / ελαστική ή επειδή είπες εκείνα τα λόγια πάνω στα νεύρα σου; Πόσες φορές δεν ξέσπασες κρυφά σε σένα γιατί μίλησες απότομα / τιμώρησες το παιδί σου, επειδή η ίδια είχες μια άσχημη μέρα και δεν κατάφερες να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου ως όφειλες ως μαμά;
Δυστυχώς, manual για την «Τέλεια Μαμά» δεν υπάρχει. Υπάρχουν σίγουρα ειδικοί και άρθρα από ειδικούς που μπορείς να συμβουλευτείς, αλλά επί της ουσίας οι περισσότερες από εμάς λειτουργούμε βάσει ενστίκτου, προσωπικών βιωμάτων και χαρακτήρα. Ναι, όλες θέλουμε να είμαστε οι τέλειες μαμάδες με τα τέλεια προγραμματισμένα παιδιά αλλά αυτό στην πράξη είναι ανέφικτο! Τα παιδιά μας θα αντιμιλήσουν / τσιρίξουν / φωνάξουν / κάνουν αταξία / αντιδράσουν με το «λάθος» τρόπο και συνήθως θα το κάνουν στο πιο «λάθος» μέρος! Και ειδικά τότε, θα νιώσουμε πιο εκνευρισμένοι / ντροπιασμένοι, ειδικά τότε, που θα «πρέπει» να απολογηθούμε στους άλλους για την «ανάρμοστη» συμπεριφορά του παιδιού! Και τότε θα νιώσουμε το αίμα να ανεβαίνει στο κεφάλι μας και…. ΣΤΟΠ! Τέλεια μαμά απλά δεν υπάρχει! Είμαστε άνθρωποι και θα κάνουμε και λάθη. Τα παιδιά μας είναι επίσης άνθρωποι και θα κάνουν τα δικά τους.
Μην νιώθεις την ανάγκη να απολογηθείς στην πεθερά / «σουπερτελειαμαμά» φίλη / γεροντοκόρη θεία! Ο τρόπος που μεγαλώνεις το παιδί σου είναι καθαρά προσωπική σου υπόθεση και επιλογή. Όχι δεν είσαι τέλεια μαμά γιατί πολύ απλά αυτό είναι κάτι που ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ! Πρέπει όμως, να νιώθεις λίγο πιο ήσυχη, αν λειτουργείς με μόνο γνώμονα την αγάπη για το παιδί σου!
Το παιδί δεν θα θυμάται 15 χρόνια μετά, ότι εκείνη την Τετάρτη του φώναξες λίγο παραπάνω γιατί έχυσε καταλάθος τον καφέ σου πάνω στο χαλί (που ΜΟΛΙΣ είχες στρώσει!!!!). Θα θυμάται όμως ότι το γέμιζες φιλιά κάθε φορά που επέστρεφες στο σπίτι, ότι παίζατε με πλαστελίνη στο τραπέζι, ότι ζωγραφίζατε με νερομπογιές και στο τέλος του έβαφες τη μύτη μπλε! Θα θυμάται την μυρωδιά του σώματός σου όταν το έκλεινες στην αγκαλιά σου μετά από έναν εφιάλτη και τη φωνή σου όταν του τραγουδούσες χαμηλόφωνα μέχρι να το πάρει ο ύπνος! Θα θυμάται ότι ήσουν πάντα δίπλα του στις πιο σημαντικές στιγμές του! Και όλα αυτά είναι αρκετά για να είσαι ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟ η ΤΕΛΕΙΑ ΜΑΜΑ! Και αυτό είναι που έχει σημασία, έτσι δεν είναι;
Της Κικής Γιοβανοπούλου