Ο Λεωνίδας μου σε λίγες μέρες κλείνει τα 7 και πηγαίνει στη δευτέρα δημοτικού. Για πρώτη φορά φέτος, αποφασίσαμε να κάνουμε ένα πάρτι για τα γενέθλιά του εκτός σπιτιού, μιας και μέχρι πρόσφατα τα οικονομικά μας δεν το επέτρεπαν. Το πάρτι θα γίνει σ’ έναν παιδότοπο στη γειτονιά μας και ο Λεωνίδας το περιμένει πως και πως! Κι έφτασε η δύσκολη ώρα… να φτιάξουμε τη λίστα των καλεσμένων.
Για οικονομικούς λόγους δεν ήταν εφικτό να καλέσουμε όλους τους συμμαθητές του, οπότε ρώτησα τον Λεωνίδα ποιους θα ήθελε να καλέσουμε στο πάρτι του. Στην τάξη του υπάρχουν 23 παιδιά, 10 αγόρια και 13 κορίτσια. Ο Λεωνίδας μου είπε πως θέλει να καλέσει 8 απ’ τα αγόρια και 5 απ’ τα κορίτσια της τάξης του κι έτσι κι έγινε. Ετοιμάσαμε μαζί με τον Λεωνίδα τις προσκλήσεις και το επόμενο πρωί, τις παρέδωσε ο ίδιος στους συμμαθητές του.
Σύντομα ενημερώθηκα, πως έχει δημιουργηθεί θέμα από κάποιες μαμάδες παιδιών που δεν προσκλήθηκαν. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί συμβαίνει αυτό! Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβουν κάποιοι άνθρωποι πως δεν μπορούμε οικονομικά να καλέσουμε τόσα πολλά παιδιά; Κι εκτός αυτού, είναι το πάρτι του Λεωνίδα και θέλει να έχει γύρω του μόνο τους φίλους του. Ποιος ο λόγος να προσκαλέσουμε παιδάκια με τα οποία δεν κάνει παρέα;
Όλη αυτή η ιστορία μ’ έχει φέρει σε δύσκολη θέση και έχει χαλάσει τη διάθεσή μου. Σκέφτηκα μήπως τελικά θα έπρεπε να προσκαλέσουμε και τα υπόλοιπα παιδιά της τάξης, υπάρχει το χρονικό περιθώριο γι’ αυτό. Αλλά απ’ την άλλη θα ζοριστούμε οικονομικά να ανταπεξέλθουμε κι εκτός αυτού δεν θέλω να έρθουν παιδάκια που δεν επέλεξε ο ίδιος ο Λεωνίδας για το πάρτι του! Αν μη τι άλλο, είναι η δική του μέρα!
Της Κικής Γιοβανοπούλου