Δεν είναι εύκολο να τελειώνει μια σχέση, ειδικά αν είναι μακροχρόνια (φυσικά ο βαθμός δυσκολίας ανεβαίνει αν υπάρχει γάμος / παιδιά κτλ). Όσο όμως κι αν ήθελες να απαγκιστρωθείς απ’ αυτήν, η επαναφορά στην single ζωή, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ακόμη κι αν ήταν δική σου απόφαση το να διακόψεις τη σχέση, η προσπάθεια προσαρμογής στη νέα πραγματικότητα θα σε δυσκολέψει. Μπορεί ο Τάκης / Σάκης / Λάκης να είχε χίλια στραβά αλλά για να έμεινες μαζί του, δεν μπορεί, θα είχε και κάποια καλά κι αυτά σου λείπουν. Ειδικά στην αρχή σου λείπουν πολύ, σε σημείο να αμφιβάλλεις για το αν πήρες τελικά τη σωστή απόφαση και του έδωσες τ’ αθλητικά στο χέρι.
Η συνήθεια είναι βαρύ παλτό και δύσκολα θα το βγάλεις απ’ τους ώμους σου. Υπάρχουν τόσα που στον θυμίζουν! Δεν μιλάω για τα πράγματά του, τις φωτογραφίες σας ή το βραχιόλι που σου είχε χαρίσει. Αυτά μπορείς πάντα να τα χαντακώσεις / κάψεις / πετάξεις. Με τα απλά καθημερινά όμως, τι γίνεται;
Τώρα τα πρωινά, πρέπει να φτιάχνεις μόνη τον καφέ σου, γιατί δεν είναι εκεί ο Τάκης που έφτιαχνε και για σένα ένα φλιτζάνι πριν φύγει για τη δουλειά. Τώρα αν καεί η λάμπα, θα πρέπει εσύ ν’ ανέβεις στη σκάλα για να την αλλάξεις, γιατί δεν είναι εκεί ο Σάκης να το κάνει. Τώρα αν σε πάρει ο ύπνος στον καναπέ βλέποντας ταινία, θα ξυπνήσεις τουρτουρίζοντας, γιατί δεν είναι εκεί ο Λάκης να σου ρίξει μια κουβερτούλα. Αυτά τα μικρά καθημερινά πράγματα που δεν είναι δύσκολο να κάνεις μόνη, αλλά σου λείπει που δεν είναι εκεί για να τα κάνει εκείνος.
Θα σου πάρει καιρό να θυμάσαι να κατεβάζεις τα σκουπίδια πριν βρομίσει το μπαλκόνι. Θα σου πάρει καιρό να θυμάσαι να κλειδώνεις την εξώπορτα πριν πας για ύπνο. Θα σου πάρει καιρό να μάθεις πότε πρέπει το αυτοκίνητό σου να περάσει ΚΤΕΟ και πως βάζουν νερό για τις πιτσιλήθρες. Θα σου πάρει καιρό να μάθεις να κατεβάζεις τις κουρτίνες για να τις πλύνεις. Θα σου πάρει καιρό…
Θα σου πάρει καιρό να πετάξεις το βαρύ παλτό της συνήθειας απ’ την πλάτη σου και ακόμη κι όταν είσαι σίγουρη ότι το κατάφερες, θα έρχονται στιγμές που θ’ ακούς θόρυβο στην πόρτα και θα αναθεματίζεις την ώρα και τη στιγμή που δεν είναι εκεί, να πάει σαν άντρας να δει τι συμβαίνει. Όμως, οι στιγμές αυτές θ’ αρχίσουν να λιγοστεύουν με τον καιρό, μέχρι που θα εξαφανιστούν εντελώς.
Αν πέρασαν αυτές οι στιγμές κι ακόμη μέσα σου ξέρεις ότι πήρες τη σωστή απόφαση, να είσαι σίγουρη πως θα έρθει η ώρα που δεν θα νιώθεις αυτό το παλτό στην πλάτη σου να σε βαραίνει… θα έρθει η ώρα που θα βγει ο ήλιος!
Της Κικής Γιοβανοπούλου