Έρχεται μια στιγμή στη ζωή σου, που νιώθεις πως έχεις φτάσει στα όρια των ορίων σου, πως τα έχεις ξεπεράσει σε τέτοιο βαθμό, που η απόγνωση γεμίζει το μέσα σου. Είναι εκείνη η στιγμή, που πραγματικά νιώθεις πως είσαι στην άκρη του γκρεμού! Δεν έχει να κάνεις πίσω, τα πίσω σ’ έφτασαν σπρώχνοντας ως εκεί. Είναι εκείνη η στιγμή που δύο είναι οι επιλογές σου, ή να πέσεις ή να μάθεις να πετάς…
Και θα πηδήξεις… κι η πτώση, η απότομη αυτή αλλαγή, θα σε τρομάξει. Και θα κοιτάς έντρομος το έδαφος κάτω σου, έτοιμο να σε δεχτεί σε κομματάκια κι αυτό θα σε πανικοβάλει και θ’ αρχίσεις να κοιτάς γύρω σου να πιαστείς από κάτι. Κι ίσως βρεις κάποια κλαράκια κι ίσως καταφέρεις να τα πιάσεις, όμως το μόνο που θα σου προσφέρουν είναι να σου κόψουν τη φόρα. Για λίγο! Ίσως πιαστείς από πολλά κλαράκια πέφτοντας, κάποια στιγμή όμως, πριν να είναι αργά, θα πρέπει να αντιληφθείς πως αυτά δεν θα σε σώσουν! Αλλού είναι η σωτηρία σου…
Κι από ένστικτο θ’ αρχίσεις να κουνάς τα χέρια σου. Λίγο άτσαλα στην αρχή, σε μια προσπάθεια να κρατηθείς στον αέρα. Κι όταν δεις πως κάτι πάει να γίνει, θα συνεχίσεις πιο αποφασιστικά και θα το παλέψεις ξανά και ξανά… Δεν θα είναι εύκολο! Θα κουραστείς κι ίσως σκεφτείς πως θα ήταν καλύτερα να τα παρατήσεις, αλλά δες, λίγο ακόμη χρειάζεται! Λίγο ακόμη…
Και θα έρθει η στιγμή που θα έχεις βγάλει φτερά! Όμορφα, δυνατά φτερά που όχι μόνο θα σε κρατούν στο αέρα, αλλά θα μπορούν και να σε ταξιδεύουν! Κι όταν θα γίνει αυτό, η πτώση εκείνη θα σου φαίνεται πολύ μακρινή, παρ’ ότι εξαιτίας της τα κατάφερες. Και θα έχεις φτιάξει και την φωλιά που ονειρευόσουν! Ίσως όχι τόσο χλιδάτη και μεγάλη όσο θα ήθελες κάποτε, αλλά όμορφη, φωτεινή και ζεστή… Κι ίσως πια να μπορείς να χαμογελάσεις περήφανος, γιατί θα ξέρεις καλά πως μπορεί να έφτασες κάποτε στην άκρη του γκρεμού, αλλά δεν έπεσες! Έμαθες να πετάς!
Της Κικής Γιοβανοπούλου