Τα παιδιά δεν είναι σάκοι του μποξ!

Προφανώς κανείς δεν παντρεύεται με σκοπό να χωρίσει. Προφανώς για να τον / την διαλέξεις, κάτι σε τράβηξε πάνω του. Ίσως τον ερωτεύτηκες, τον αγάπησες, τον εμπιστεύτηκες, τον θαύμασες κι άλλα τέτοια όμορφα… Κι όμως ήρθε μια στιγμή που τα πράγματα άλλαξαν. Θες γιατί, μετά το γάμο είδες ένα άλλο πρόσωπο; Θες γιατί τον έπιασες στα πράσα με τη γραμματέα του; Θες γιατί σ’ έπιασε με τον ντελιβερά της πιτσαρίας στη γωνία; Θες για όποιον απ’ τους 2000 λόγους που μπορεί να υπάρχουν; Τα φερε έτσι η ζωή και φτάσατε στο χωρισμό…

Και πήρε ο ένας το πλυντήριο κι ο άλλος το στεγνωτήριο. Τσακωθήκατε για τη φριτέζα και τελικά συμφωνήσατε να την πάρει ο ένας κι ο άλλος να κρατήσει τον αποχυμωτή, την τοστιέρα και το ηλεκτρικό μπρίκι. Κι ήρθε κι η ώρα να “μοιράσετε” τα παιδιά… όχι τα παιδιά, αλλά τον χρόνο τους… Και κουτσά στραβά τον μοιράσατε κι αυτόν… Μόνοι σας; Με τη βοήθεια των δικαστηρίων; Λίγη σημασία έχει αυτό τώρα, γιατί το θέμα μας είναι άλλο… Μήπως απηυδισμένος, κουρασμένος κι αδικημένος απ’ όλα αυτά, ξέσπασες σε λάθος άτομο; Μήπως μετά το διαζύγιο, έκανες το παιδί σου (συνειδητά ή και όχι) λίγο… σάκο του μποξ;

Πιθανόν ο “άχρηστος” να μην έβαλε ΠΑΛΙ τη διατροφή στην ώρα της. Πιθανόν η “μέγαιρα” να είπε ΠΑΛΙ ψέματα πως το παιδί είναι άρρωστο, για να μην το πάρεις Π-Σ-Κ. Αλήθεια όμως… είναι αυτά πράγματα που πρέπει να “φτύνεις” πάνω στο παιδί, δηλητηριάζοντάς το; Πιθανόν ο “κρετίνος” να νοιάζεται (κατ’ εσέ) πάνω απ’ όλους για την νέα του “γκόμενα” ή ίσως η “εξώλης” να παραμελεί τα πάντα (κατ’ εσέ) για το τεκνό που “χτύπησε” τελευταία. Είναι όμως αυτές απόψεις, που πρέπει να πετάξεις αποκάλυπτα πάνω στο παιδί σου;

Κανείς δεν σου ζητάει (κι ίσως ούτε περιμένει) να γίνεις κολλητάρι με τον πρώην. Κανείς δεν σου ζητάει καν να τον συμπαθείς πια. Ν’ αγαπάς το παιδί σου αρκεί. Να το αγαπάς μ’ εκείνη την αγάπη την ανιδιοτελή… την μητρική / πατρική. Εκείνη την αγάπη, πάνω απ’ την οποία δεν μπαίνει κανένας εγωισμός και καμιά εκδίκηση. Γιατί το παιδί σου ΔΕΝ είναι μέσο εκδίκησης! Είναι ένας άνθρωπος που εσύ επέλεξες να φέρεις στον κόσμο και του οφείλεις τα καλύτερα που μπορείς να του δώσεις. Και το δηλητήριο στην ψυχούλα του δεν είναι ένα απ’ αυτά! Κανείς δεν σου ζητάει να αγαπάς τον πρώην σου. Να διαχωρίσεις στο μυαλό σου τις έννοιες σύντροφος / γονιός, αρκεί. Γιατί μπορεί, εκείνος σαν σύντροφος να αποδείχτηκε σκάρτος, μπορεί όμως σαν γονιός να τα πάει καλύτερα. Δώσ’ του την ευκαιρία… για το παιδί σου…

Τα παιδιά δεν είναι σάκοι του μποξ, ούτε μέσο εκδίκησης του πρώην. Είναι αθώες ψυχούλες, λευκά χαρτιά, πάνω στα οποία εμείς οι ίδιοι βάζουμε τα χρώματα που θα τους συντροφεύουν για πάντα. Τα παιδιά είναι άνθρωποι που έχουν το δικαίωμα να μεγαλώσουν όσο το δυνατόν πιο ισορροπημένα. Αν τ’ αγαπάμε πραγματικά, δεν πρέπει να τους στερήσουμε αυτό το δικαίωμα…

Της Κικής Γιοβανοπούλου