- Σεμεδάκια στην τηλεόραση! Γνώριμη εικόνα για όσους μεγάλωσαν με τις ογκώδεις τηλεοράσεις «κουτιά». Φυσικά τώρα με τις flat δεν θα ήταν και τόσο εφικτό, αν και τελευταία, στον χώρο της διακόσμησης τα σεμεδάκια κάνουν come back σαν «vintage» διακοσμητικό στοιχείο.
- Video Club! Πόσες ώρες μπορεί να καθόμασταν μέσα στο Video Club, προσπαθώντας να διαλέξουμε ταινία. Διαβάζαμε την περίληψη από το κουτί και παίρναμε και μία δεύτερη ταινία, σε περίπτωση που δεν μας άρεζε η πρώτη. Τώρα βέβαια δεν έχουμε τέτοιο πρόβλημα, ειδικά με τη συνδρομητική τηλεόραση μπορούμε να διαλέξουμε όποια ταινία θέλουμε και φυσικά αν δεν μας αρέσει έχουμε την επιλογή να την αλλάξουμε όσες φορές θέλουμε.
- Εμφάνιση Φιλμ! Πηγαίναμε στο φωτογραφείο της γειτονιάς μας με το φιλμ στο χέρι και παρακαλούσαμε να μας το τυπώσουν όσο πιο γρήγορα γινόταν. Να δούμε πώς βγήκαμε, ποιες φωτογραφίες αξίζει να κρατήσουμε και ποιες να ξανά τυπώσουμε. Σήμερα τα πράγματα είναι απλά, βγάζεις αμέτρητες φωτογραφίες χωρίς το φόβο να σου τελειώσει το φιλμ, την πιο ακατάλληλη στιγμή…αν βγουν κουνημένες ή αν βγεις με κλειστά τα μάτια… τις σβήνεις και βγάζεις άλλες την ίδια στιγμή. Σίγουρα είναι ευκολία, αλλά και η λαχτάρα που είχαμε μόλις παίρναμε τον φάκελο με τις φρέσκο-τυπωμένες φωτογραφίες είχε τη δική της χάρη .
- Τραγούδια σε Κασέτες! Θυμάμαι που στηνόμουνα με τις ώρες στο ράδιο μπροστά μέχρι να παίξει το αγαπημένο μου τραγούδι για να πατήσω το REC και να το γράψω στην κασέτα. Και όταν το έβαζαν και άρχιζα να το γράφω, παρακαλούσα να μην μιλήσει ο εκφωνητής και το διακόψει. Τι άγχος τραβούσαμε τότε, αλλά και τι ευχαρίστηση είχαμε μετά που βάζαμε την κασέτα και το ξανά ακούγαμε. Σήμερα τα πράγματα είναι απλά, αφού μπορείς να κατεβάσεις ότι ώρα θέλεις και όσα τραγούδια και video clip θέλεις με το πάτημα ενός κουμπιού.
- Χωρίς Ραντεβού! Στα χρόνια του σχολείου, αφού διαβάζαμε τα μαθήματα της επόμενης ημέρας ή και όχι… περιμέναμε πώς και πώς το απόγευμα να ξαναβρεθούμε με τους συμμαθητές μας. Φυσικά δεν είχαμε τα κινητά για να στείλουμε μήνυμα στον κολλητό μας για την ακριβή ώρα και τοποθεσία, ούτε να δούμε που θα κάνει check in ο φίλος μας για να πάμε. Τα πράγματα τότε ήταν απλά, πηγαίναμε στο προαύλιο του σχολείου μας και ξέραμε ότι οι φίλοι μας ήταν μαζεμένοι εκεί ή στο γνωστό «στέκι –πάρκο» της γειτονιάς.
Καλώς ή κακώς οι παραπάνω συνήθειες έχουν σχεδόν εξαφανιστεί αλλά κάθε εποχή και κάθε γενιά έχει τις δικές της νέες συνήθειες που σε μερικά χρόνια κι αυτές θα είναι παρελθόν…
Συντάχθηκε από Χρύσα
Advertisements