Άνοιξαν και τα σχολεία… κάθε κατεργάρης στον πάγκο του λοιπόν… Κι οι μανούλες; Κι οι μανούλες κολλητές με τον πάγκο της κουζίνας! Γιατί τα παιδάκια μας πρέπει να πάρουν φαγητό για το σχολείο κι αυτό πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο υγιεινό, άρα… σπιτικό!
Οι προβληματισμοί κι οι απορίες, ειδικά από εκείνες που τα παιδάκια τους πηγαίνουν για πρώτη φορά σχολείο, πολλές! “Σε τι σκεύος να βάζω το φαγητό;” “Χρειάζεται να το μεταφέρουμε σε διαφορετική τσάντα από αυτή των βιβλίων;” “Να το βάζω ζεστό ή το ζεσταίνουν εκεί;” “Πρέπει να είναι “στεγνό” ή μπορώ να του βάλω και καμιά σουπίτσα, έστω πηχτή;” “Να του βάλω και κανένα γιαουρτάκι ή δεν έχουν ψυγείο;”… Και φυσικά το κυριότερο ερώτημα που παρουσιάζεται είναι… “Τι να του δίνω κάθε μέρα;;;”.
Επιστρέφεις απ’ το γραφείο, ζαλωμένη με 2 τιγκαρισμένες τσάντες πολλαπλών χρήσεων (είπαμε… ανακύκλωση)! Αγκομαχάς να τα ανεβάσεις τρεις ορόφους (πάλι χάλασε το ρημάδι το ασανσέρ)… ιδρώνεις να τα τακτοποιήσεις στα ντουλάπια και στα ράφια του ψυγείου… Παίρνεις μια ανάσα, πλένεις χεράκια κι αρχίζεις να βγάζεις πάνω στον πάγκο μπολ, κουτάλες και κατσαρόλες… Ένα δυο τηλεφωνάκια στη μαμά, λίγο γκουκλάρισμα για ιδέες απ’ τον Πετρετζίκη, λίγο φαντασία… κάτι θα κάνεις και σήμερα…
“Άλλο για κολατσιό, άλλο για το ολοήμερο… Αη στο καλό πια!” σκέφτεσαι όπως καθημερινά πολλές μανούλες, την ώρα που τηγανίζουν κεφτεδάκια, ανοίγουν φύλλο για τυρόπιτα και ρίχνουν φαρινάπ για να τελειώσουν με το κέικ! Αλεύρι, αυγά, βούτυρο και πανικός, σε XL ποσότητες πάνω στον πολύπαθο πάγκο της κουζίνας! “Μετά από 9 ώρες μπροστά από το pc του γραφείου και 1 κολλημένη στην κίνηση της επιστροφής, μόνο αυτό δεν είχα όρεξη να κάνω!” σκέφτεσαι… Δευτερόλεπτα αργότερα, γυρνάς το κεφάλι σου και κοιτάς το αγγελούδι σου που παλεύει να κάνει ολοστρόγγυλο το “α” και χαμογελάς… “Χαλάλι σου μάτια μου!”…
Της Κικής Γιοβανοπούλου