Τα τελευταία χρόνια, το φαινόμενο “Διακοπές χωρίς τα παιδιά”, ακούγεται όλο και περισσότερο στους κύκλους των νέων γονιών. Θες η πίεση της καθημερινότητας που με τα χρόνια γίνεται όλο κ πιο απαιτητική, θες η νέα γενιά γονέων που δεν θέλει να ζορίζεται και πολύ, θες γιατί η νέα γενιά παιδιών είναι πολύ πιο καλο (ή κακό) – μαθημένη απ’ ότι ήμασταν εμείς ως παιδιά… οι “Διακοπές χωρίς τα παιδιά” έχουν αρχίσει να γίνονται… μόδα; μάστιγα; επιτακτική ανάγκη; Αλήθεια… γιατί κάποιοι άνθρωποι επιλέγουν να κάνουν τις καλοκαιρινές τους διακοπές χωρίς τα τέκνα τους; Και ποια είναι η αντίθετη άποψη;
Το ότι έγινες γονιός, είναι ένας ακόμη ρόλος, που προστίθεται στον μακρύ κατάλογο ρόλων που έχεις ούτως ή άλλως στη ζωή σου. Είσαι άνθρωπος, γυναίκα (ή άντρας), παιδί, αδερφός (ή αδερφή), εργαζόμενος, φίλος, σύντροφος και πολλά άλλα πριν γίνεις γονιός. Η μία άποψη λοιπόν είναι, πως το ότι έγινες γονιός, δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποκλείει όλα όσα έκανες πριν απ’ αυτό. Απ’ την άλλη βέβαια, μιας και συνήθως το να γίνεις γονιός είναι επιλογή, οφείλεις να προχωρήσεις βάσει αυτής. Κοινώς, αφού επέλεξες να κάνεις παιδιά, πρέπει να προσαρμόσεις τη ζωή σου με γνώμονα και αυτό το ρόλο.
Ένα ζευγάρι που κάνει παιδιά, δεν παύει να είναι ζευγάρι, άρα οφείλει να κάνει πράγματα και γι’ αυτούς τους δύο μόνο.
Το ζευγάρι πρέπει να προσπαθεί να βρίσκεται κοντά ο ένας στον άλλον, να κάνουν πράγματα πέραν των καθημερινών που οπωσδήποτε επιφέρουν τριβή. Πρέπει να βρεθούν μαζί, οι δυο τους μόνο, σε πιο χαλαρές και ήρεμες συνθήκες, να γελάσουν μαζί, ν’ αγκαλιαστούν, να θυμηθούν γιατί ερωτεύτηκαν. Εξάλλου, ένα ευτυχισμένο ζευγάρι, δεν μπορεί παρά να είναι πιο καλοί γονείς. Έτσι δεν είναι; Αυτή είναι η μία άποψη. Η άλλη είναι, πως οι γρήγοροι ρυθμοί της καθημερινότητας, δεν αφήνουν μια οικογένεια να δεθεί, να χαρούν όλοι μαζί, να ξεφύγουν απ’ τη ρουτίνα και να χτίσουν αναμνήσεις. Οι καλοκαιρινές (εν προκειμένω) διακοπές, είναι η τέλεια ευκαιρία, τα παιδιά να χαρούν τους γονείς τους σε χαλαρές στιγμές, να παίξουν μαζί τους, να γελάσουν…
Είναι η τέλεια ευκαιρία για τους γονείς, να χαρούν πραγματικά τα παιδιά τους χωρίς στενά ωράρια, να κάνουν άπειρες αγκαλιές και… ζαβολιές μαζί!
Οι καλοκαιρινές διακοπές, είναι ένα μικρό διάλειμμα απ’ την αγχωτική καθημερινότητα. Είναι λίγες μέρες, μέσα στις οποίες καλούμαστε να ηρεμήσουμε, να χαλαρώσουμε, να ξεκουραστούμε, να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας για το δύσκολο χειμώνα που έρχεται γεμάτος υποχρεώσεις και τρέξιμο. Εκτός από εμάς βέβαια, την ίδια ανάγκη νιώθουν και τα παιδάκια μας, που θέλουν να περάσουν όμορφα μαζί μας κι όχι να βράζουν στους 4 τοίχους του διαμερίσματος της γιαγιάς. Επίσης, οι διακοπές, είναι μια πολύ καλή ευκαιρία και για τη γιαγιά να ξεκουραστεί, ακόμη κι αν δεν πάει κάπου. Όλο τον υπόλοιπο χρόνο εξάλλου, είναι άγρυπνος φρουρός δίπλα στα μπουμπούκια μας. Δεν το δικαιούται κι εκείνη; Απ’ την άλλη πλευρά βέβαια, κάποιοι πιστεύουν πως για να καταφέρουν να ξεκουραστούν πραγματικά, πρέπει να μην έχουν τα παιδιά τους μαζί. Αν τα έχουν, πως θα ξενυχτήσουν μέχρι το πρωί; Πως θα κοιμούνται χωρίς να τους ξυπνάει κανείς; Πως θα λιώνουν ολόκληρο το μεσημέρι στην ξαπλώστρα; Όλο το χρόνο δουλεύουν σκληρά και για μία εβδομάδα, έχουν το δικαίωμα να χαλαρώσουν πλήρως. Έτσι δεν είναι;
Όπως στα περισσότερα θέματα, έτσι και σ’ αυτό, οι γνώμες διίστανται. Ενδεχομένως μια χρυσή τομή θα ήταν, λίγες μέρες οικογενειακών διακοπών και λίγες μέρες χωρίς τα παιδιά, όμως με την σημερινή οικονομική κατάσταση, πόσες μέρες μπορούμε να πάμε διακοπές; Εσύ πήγες διακοπές με τα παιδιά σου ή χωρίς;
Της Κικής Γιοβανοπούλου
