Μα καλά, αλήθεια τώρα, υπάρχουν άνθρωποι που δεν θέλουν να ερωτευτούν; Και φυσικά δεν μιλάω γι’ αυτούς που πέρασαν από έναν άσχημο γάμο ή σχέση ή για ανθρώπους που έχουν με κάποιο τρόπο πληγωθεί στο παρελθόν και φοβούνται να ξαναμπλέξουν. Αυτοί δικαιολογούνται για ένα time – out, όσο μεγάλο οι ίδιοι αποφασίσουν! Μιλάω για τους άλλους, για εκείνη την κατηγορία ανθρώπων που έχουν δομήσει τη ζωή τους μ’ έναν συγκεκριμένο τρόπο, έχουν πειστεί πως δεν τους χρειάζεται αυτό το συναίσθημα και επιλέγουν να μείνουν μόνοι. Δεν μένουν μόνοι περιμένοντας να βρεθεί το κατάλληλο ταίρι, μένουν μόνοι. Τελεία!
Μιλούσα τις προάλλες μ’ έναν φίλο, που μου έλεγε ακριβώς αυτό! “Δεν θέλω να ερωτευτώ!”. Επί λέξη μου είπε, πως έχει καταλάβει ότι “Ο έρωτας είναι ένα χωρίς σημασία συναίσθημα, το οποίο οδηγεί 8 στις 10 φορές, σε λάθος εκτιμήσεις, σε λάθος επιλογές, σε λάθος συμπεριφορές!”. “Κι ο γάμος; Η οικογένεια;” τον ρώτησα. “Αν ποτέ αποφασίσω να παντρευτώ, θα πρέπει η εν λόγω γυναίκα, να πληρεί πολλές προϋποθέσεις και να έχουμε απ’ την αρχή συμφωνήσει σε πολλά!”. “Μα αυτό ακούγεται σαν… συναλλαγή!” γρύλισα! “Όλες των ειδών οι σχέσεις, αυτό δεν είναι πρακτικά;” μου απάντησε…
Η κουβέντα μας, με έβαλε σε σκέψεις. Η αλήθεια είναι πως κι εγώ είμαι της άποψης πως αν δεν θες να ερωτευτείς, δύσκολα θα σου συμβεί, αλλά όταν δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός λόγος, γιατί να μη θες; Από φόβο μήπως δεν κάνεις σωστή επιλογή ή μήπως γιατί σε αγχώνει αν ο άλλος αποδειχθεί ότι δεν ήταν αυτό που σου έδειχνε στην αρχή; Κι αν έχεις κάνει οικογένεια εν τω μεταξύ; Ok μπορείς πάντα να χωρίσεις, αλλά κανείς δεν παντρεύεται για να χωρίσει και σε καμία περίπτωση ο χωρισμός, ειδικά αν υπάρχουν και παιδιά, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Βέβαια, αν το σκεφτείς πραγματικά καλά… Κι αν έχετε συμφωνήσει και κάποια πράγματα απ’ την αρχή… Κι αν έχεις ελέγξει κι όλα τα δεδομένα… Κι αν… Όπα φίλε! Τράβα και για γενικό έλεγχο στο συνεργείο, τράβα την κι ένα ΚΤΕΟ για σιγουριά!
Το να μην θες να ερωτευτείς τώρα είναι ok! Το να έχεις βάλει άλλες προτεραιότητες, να μην είσαι σε mood αυτή την εποχή, είναι κατανοητό! Αλλά το να αποκλείεις χωρίς κανένα λόγο, αυτό το υπέροχο συναίσθημα απ’ τη ζωή σου, είναι λίγο… βλακώδες (sorry friend!). Στην τελική, κάποιον θα χρειαστείς κάποια στιγμή να σου αλλάζει το νερό στο μασελοπότηρο και να σου θυμίζει να παίρνεις το χάπι της πίεσης (γιατί τρως Σούζυ! Και ψεύδεσαι και τρως!). Άσε που “Life is such a bitch”, που λένε και στο χωριό μου κι εκεί που το παίζεις χαλαρός εργένης και καλά, σου ρίχνει μια κατραπακιά και δεν ξέρεις από που σου ήρθε! Και τότε να σε δω, που θα καμαρώνεις δίπλα στην μελαχρινή γλωσσού (που λέγαμε) σαν γύφτικο σκεπάρνι! Το νου σου! 😛
Κική Γιοβανοπούλου